Jest to jedna z tych gier, które mają (jak to określa mój mąż) niski próg wejścia. Rozumiemy przez to, że grę taką rozkłada się szybko, rozgrywka nie zajmuje dużo czasu, jest łatwa, prosta i przyjemna. Dla nas jest to duża zaleta, bo właśnie ten rodzaj gier jest przez nas najczęściej ściągany z półki. Wcale nie dlatego, że nie lubimy gier wymagających większego zaangażowania szarych komórek - uwielbiamy gry strategiczne. Wiąże się to z tym, że zdarza się, że przez kilka tygodni nie uda się wygospodarować weekendu "planszówkowego". A grać się chce. W tygodniu, po pracy często nie ma siły na jakiś konkretny tytuł. Wtedy właśnie zbawieniem jest np. takie Tokaido. Gra jest bardzo sympatyczna. Dokładnie spełniła moje oczekiwania co do niej.
A jeśli jeszcze ktoś jest fanem kultury japońskiej, to będzie miał z niej dodatkową radochę :)
Jedyne, co mnie z początku zmartwiło po rozpakowaniu pudełka, to popękany papier na żetonach symbolizujących monety oraz nie do końca dopasowana wypraska. Karty postaci trzeba wpychać sposobem do przeznaczonej im przegródki, zaś kilka wytłoczek w wyprasce nie pasuje ani do żetonów ani do pionków - właściwie nie wiem do czego one tam są ^^'
Wady mojego egzemplarza najpierw wydały się trochę przykre (był to mój prezent urodzinowy), jednak nie na tyle by je reklamować. Właściwie po kilku rozgrywkach zupełnie przestałam zwracać na nie uwagę.
Nie polecę jej każdemu, mimo, że bardzo mi się podoba. Na pewno fajnie by się sprawdziła dla osób, które mają znajomych otaku i chcą ich wciągnąć w gry planszowe ;)

Rewelacyjna gra!
Można powiedzieć, że w pewnym sensie jest to gra w grze, bo dedukcja którą wykonujemy w swoim laboratorium przy pomocy żetonów, tabelki i aplikacji w smartfonie jest sama w sobie taką mini-grą. A do tego dochodzi jeszcze rozgrywka na planszy, gdzie ścigamy się z innymi graczami o tytuł najlepszego alchemika.
Wymaga sporo myślenia, ale nie przyprawia o ból głowy. Kiedy się już zagrało minimum dwa razy, nie trzeba w zasadzie zaglądać więcej do instrukcji. Zasad jest dużo, ale łatwo je przyswoić, gdyż są bardzo przystępnie wytłumaczone.
Jeszcze przed jej wydaniem bardzo się ekscytowałam tą grą i pokładałam w niej wielkie nadzieje na to, że będzie to jeden z najlepszych tytułów w mojej kolekcji i nie zawiodłam się. Pod każdym względem jest to wspaniała gra, przemyślana co do najmniejszego szczegółu i co najważniejsze - dająca mnóstwo zabawy i satysfakcji.

Super zabawna, rozwijająca kreatywność, szybka i banalnie prosta gra.
Długo nie mogłam się przekonać do Story Cubes. Moja praca to opowiadanie. Uważam, że potrafię to robić i nie czułam potrzeby ćwiczenia poprzez tego typu mini gierki. Kiedy jednak spróbowałam, okazało się, że jest to przede wszystkim wspaniała zabawa, w dodatku dla każdego! Nawet mój niemal 50 letni ojciec, który NIENAWIDZI gier w każdej postaci (trauma z dzieciństwa - zawsze płakał, kiedy przegrywał z siostrą w Chińczyka, podobno oszukiwała ;p) zakochał się w tych kostkach i z zapałem wymyślał szalone historie :D Również moja nastoletnia siostra, która nudzi się przy każdej planszówce (próbowałam wielu), jak tylko zobaczyła kostki, od razu przysiadła się do nas i po dokładnym obejrzeniu każdego sześcianiku zdecydowała, że też chce spróbować. Tak więc, dla mnie Story Cubes jest pewnym przełomem w zaszczepianiu w rodzinie czerpania przyjemności z gier, co już jest ogromnym plusem. Czasami spontanicznie, siedząc w domu na kanapie rzucam sobie kostkami i opowiadam mężowi coś głupiutkiego, dla śmiechu. Kompaktowość gry, możliwość ustalania zasad według własnych potrzeb i szybki przebieg czynią Story Cubes produktem genialnym. Prostym do bólu, zaskakująco przyjemnym w zastosowaniu, inspirującym.

Przyjemnie dużych rozmiarów - fajnie trzyma się w dłoni, dobrze się toczy, świetnie wygląda. Jak ktoś potrzebuje k20 (do dowolnych celów, choćby ustalania ile ciasteczek zjeść), to jest to produkt dla niego :)

Wspaniała gra!
Lubię, kiedy w planszówce daje się odczuć warstwę fabularną, a w niektórych grach, mimo że w instrukcji, czy opisach na pudełku zapowiada się fajna historia, którą będziemy przeżywać w trakcie rozgrywki, to okazuje się, że w zasadzie myślimy o elementach gry wyłącznie przedmiotowo (no to jest figurka, to żeton, to karta), całą grę traktujemy jak partię pokera (staramy się jak najlepiej wykorzystać to, co przyjdzie na rękę), a klimatu w tym tyle, co na obrazkach na kartach (a i to nie zawsze).
Magia i Myszy zdecydowanie nie zalicza się do tych gier. Każdy element mechaniki głęboko "siedzi" w fabule. Naprawdę przeżywamy przygodę, wcielamy się w bohaterów, walczymy z paskudnymi przeciwnikami, otrzymujemy rany itd. Tematyka może wydawać się nieco infantylna, ale moim zdaniem, nigdy nie jest się zbyt dorosłym na odrobinę magii i baśniowej przygody ;)