D&D: Wrath of Ashardalon Board Game

Kupiłam Ashardalona po ograniu Castle Ravenloft głównie po to, by wzbogacić trochę mechanikę gry i nie zawiodłam się. Jeśli chodzi o klimat, jakoś bardziej podobał mi się jednak zamek Hrabiego Strahda von Zarovicha niż klasyczna wioska ze smokiem, ale w przypadku mechaniki od razu widać, że twórcy dodali kilka ciekawych usprawnień wzbogacających rozgrywkę.

Przede wszystkim świetnie sprawdza się losowe zdarzenie wewnątrz lochu, każdy gracz może teraz wylosować kartę z talii zdarzeń, która zawierać będzie jakiś tam mini-quest np. jaśniejący dziwnym światłem portal. W ramach tej samej mechaniki (choć często wynika to ze scenariusza), gracze mogą też trafić do specjalnej części lochu, gdzie wykonać musza ściśle określone cele misji zanim z niej wyjdą. Najczęściej jest to pokonanie jakiegoś potężnego przeciwnika, ale zdarzają się przypadki, kiedy trzeba uratować mieszkańców wioski, zanim wszyscy zostają zabici. Co ważne, kart tych nie da się odrzucić wydajać PD, więc raz wylosowana "przygoda" zostaje na stole aż do wykonania. Zmiany te powodują większą losowość, można grać ten sam scenariusz dwa razy, ale nigdy nie będzie on wyglądał tak samo (moja drużyna np. niemal uratowała wieśniaków przy drugim podejściu, ale ktoś wylosował pojawienie się Ashardalona i piękny czerwony smok zagrodził nam drogę do zwycięstwa ;)).

Bardzo też podoba mi się mechanika drzwi. Czasami otworzenie ich nie powoduje żadnych stuków ubocznych, a czasami wpada się na paskudne pułapki i to akurat jak człowiek chce desperacko uciec do innej części lochu z dala od potworów. Mam też wrażenie, że postacie z Wrath of Arshardalon są potężniejsze od tych z Ravenlofta, ale z drugiej strony jest też dużo więcej zdarzeń losowych niż w poprzedniczce, więc wcale nie czyni to gry łatwiejszą.

Wrath of Ashardalon świetnie się sprawdza jako uzupełnienie Castle Ravenloft (można mieszać płytki, potwory, postacie i pułapki przez co gra staje się ciekawsza). Jeśli jednak miałabym polecić jedną grę serii, to wydaje mi się, że przygody w Ravenlofcie mają po prostu fajniejszy klimat.

Bogactwo pudła, które otrzymujemy, zwala z nóg :) Przy czym warto zwrócić uwagę na jedną sprawę - to nie do końca jest gra w typie choćby Descenta. Schematyczność pewnych rozwiązań przywodzi na myśli raczej typowe gry kooperacyjne. Tyle, że jest to naprawdę przyjemna gra kooperacyjna - sytuacja na planszy potrafi się stać naprawdę ciężka, zmuszając graczy do ostrego kombinowania jak przeżyć jeszcze kilku tur. Niezła gra, naprawdę fajnie wydana - niektórym przeszkadzać może np brak grafik na kartach wydarzeń, ale ten styl zdecydowanie może się podobać. Poza tym dostajemy dużo więcej niż w pudle z Descentem, za niższą cenę, i z genialną wypraską, której Descentowi brakuje.
Obie gry mają więc swoje mocne strony i dostarczają naprawdę odmiennych wrażeń z rozgrywki.
Przewagą D&D jest cena, więcej plastiku w pudle, brak postaci zastępowanych żetonami, łatwiejsze wejście w pojedynczą misję, niż w Descencie nastawionym bardziej na kampanię.
Gra jest naprawdę warta uwagi.

Powinniście mieć tu gotowy szablon do wklejenia, że "Rebel znowu 6/6" bo jak zwykle to prawda: zamówienie zrealizowane błyskawicznie i w paczce, którą trzeba było oblegać. :)
Kupując WoA trochę się obawiałem, bo to pierwsza przygodówka jaką nabyłem (zwykle gustuję w strategiach), ale szukałem czegoś lekkiego i szybkiego, a jednocześnie z pazurem i klasycznym klimatem fantasy. I nie zawiodłem się.
Wykonanie: figurki świetne, bardzo szczegółowe (choć nie wszystkie tej samej jakości), z ciekawego materiału (taki nieco gumowaty plastik) co, imho, pozytywnie wpływa na ich trwałość i dodaje nieco potrzebnej wagi (nie przewracają się od dmuchnięcia). Karty nieco cienkie i raczej pozbawione grafik, ale dramatu nie ma, a ten swego rodzaju "ascetyzm" w jakiś dziwny sposób kojarzy mi się z RPG,a więc zachowuje jaką taką spójność tematyczną. Elementy planszy i reszta elementów graficznie i jakościowo bez zarzutu (niektórzy narzekają na pospolitość płytek terenu, ale mnie ten szaro-bury styl pasuje do Lochów jak ulał).
A sama rozgrywka klimatyczna, dosyć trudna (przy pierwszej partii solo jednym bohaterem w pierwszą przygodę, gra mnie zmasakrowała) i przywołująca na myśl, bardzo lekkiego, ale jednak RPGa. Świetny jest ten patent SI stworków, z jednej strony jest ciekawie, z drugiej mamy pełnego koopa. Podoba mi się też czas rozgrywki, bo wynosi właśnie mniej więcej tyle ile chciałbym (i był w stanie) poświęcić na lekkiego dungeon crawlera. Polecam!
PS. Wbrew pozorom gra może zajmować dosyć dużo miejsca, bo nie mamy 100% kontroli nad tym jak rozwinie się mapa (możemy planować, że będziemy próbowali robić kwadrat, a kilka Kart Zdarzeń i stworów z kategorią Strażnik i mamy dłuuugie hale.)