Listy z Whitechapel

Gra z niesamowitym klimatem i absolutnie zerowym poziomem losowości. To pojedynek na umysły - Kuba Rozpruwacz kontra policja. Emocje w grze są ogromne, zwłaszcza gdy grając Kubą słucha się dyskusji policjantów. Niektórzy twierdzą, że gra się najlepiej w 2 osoby - ja się nie zgadzam, gra się inaczej. Przy dwóch osobach jest pojedynek jeden na jeden i stosunkowo szybka rozgrywka. Przy większej liczbie policjantów Kuba słucha ich rozmów i dostosowuje taktykę do ich planów, przy czym zazwyczaj wtedy gra się dłużej (moja najdłuższa rozgrywka to 5h, najkrótsza 1,5h).
Polecam wszystkim, którzy lubią główkować i dedukować. To jest absolutnie fantastyczna gra, którą warto mieć w swojej kolekcji.

Moja ocena: 5/5
Uwielbiam Sherlocka Holmesa, Herculesa Poirot i klimat Anglii przełomu XIX i XX wieku. Uwielbiam gry dedukcyjne, których autorzy dają graczom minimum reguł, klimatyczne wyposażenie gry i duuuże pole do popisu dla własnych umiejętności myślenia:) Uwielbiam gry, które sprawdzają się przy każdej dozwolonej regułami liczbie graczy:) No, i uwielbiam nierozwiązane zagadki kryminalne:)
Listy z Whitechapel mają to wszystko. A nade wszystko mają świetny klimat pogoni, ucieczki, blefu, kończącego się czasu i poczucia, że wszystko zależy tylko od możliwości Twego mózgu:) Grałem w Listy w gronie 2, 3 i 4-osobowym i każda gra kipiała od emocji, w niektórych partiach współgracze chodzili po pomieszczeniu, by lepiej myśleć, robili burze mózgów, zawzięcie dyskutowali, a w przypadku Kuby R. siedzieli cicho w skupieniu lub śmiali się pod nosem widząc mniej lub bardziej udolne wysiłki detektywów:)
Niektórzy twierdzą, że cena jest za wysoka w stosunku do zawartości. Zgadzam się. Ale ja stosuję inną miarę - porównuję cenę z zabawą, jakiej dostarczyła mi gra. Listy są skromne (ale bardzo, bardzo klimatyczne), jednak dają niesamowitego kopa emocjonalnego podczas gry:)
Nie ma w tej grze losowości, nie ma turlania kostkami, losowania kart przygód, niespodzianek itp., nie ma gromadzenia zasobów i skrzętnego inwestowania. Jest za to w tej grze coś, co sprawiło, że w trakcie wszystkich partii wszyscy gracze mieli wrażenie, że znajdują się na londyńskiej, zamglonej ciasnej uliczce, a zegar nieubłaganie odmierza czas... Ta gra ma KLIMAT, KLIMAT, KLIMAT i niesamowitą regrywalność:)
PS: Ze względu na tematykę, byłbym ostrożny w prezentowaniu jej dzieciakom poniżej 13 roku życia...

Uwielbiam Kubę Rozpruwacza i przez wydanie Listów w PL Galakta stała się moim ulubionym wydawcą ;) Gra jest świetna, podobna miejscami do Drakuli czy Muszkieterów Króla, ale z tych trzech podoba mi się najbardziej. Dużo dedukcji, blefowania, najlepiej grać w dwie osoby, jak Kuba wygrywa, to na koniec zawsze jest dużo zabawy i sprawdzania gdzie policjanci prawie go złapali albo byli blisko kryjówki ;) Dodatkowym atutem jest szata graficzna, no i informacje dotyczące historii ofiar. Pudełko, plansza, karty, pionki wszystko wykonane na najwyższym poziomie.