Mroczny Zamek

Gralem w wersje angielska - z czystym sumieniem polecam. Gra jest bardzo prosta jesli chodzi o zasady, ale trudna w kwestii samej rozgrywki - dojsc do konca i pokonac glownego bossa to naprawde ciezki kawalek chleba, szczegolnie jesli postaci dobieramy losowo, a nie wybieramy.

W grze jest niesamowicie dużo losowości, i trzeba nad nią dobrze zapanować i liczyć, aby udało się ją przejść.
Regrywalność wydaje się być problemem, jednak dla mnie do tej pory nie straciła ona na uroku.
Niezwykle klimatyczna, duże, pięknie ilustrowane karty, oraz prosta, ale ciekawa mechanika rozgrywki.

Mroczny zamek jednych odrzuca swoim wyglądem, innych zachęca - nas dosłownie zauroczył minimalistycznym wykonaniem. Ilustracje niczym linoryty, przywodzą na myśl "Magię i Miecz". są mroczne, klimatyczne, czarno-białe, co czyni je wyjątkowymi w świecie gier planszowych, gdzie często następuje przerost formy nad treścią. Dodatkowo - opisy na kartach są równie ciekawe, co oprawa graficzna (ukłon w stronę tłumaczy).

Gra jest bardzo prosta pod względem samej rozgrywki/wyjaśnienia zasad nowym graczom. Instrukcja mówi, że zasady da się przekazać w 5 minut i można rozpocząć ucieczkę z zamku i jest to fakt. Pomimo wspomnianej wyżej prostoty - rozgrywka daje dużo frajdy (o ile nie znamy kart), a ucieczka nie zawsze się nam udaje. Według mnie nie do końca jest to gra planszowa (bo właściwie planszy tutaj nie ma), a do dyspozycji mamy karty „rozdziałów” oraz „karty” postaci i przedmioty, a o wyniku „starcia” czy „testu” decyduje rzut kością – nie jest zatem błędnym stwierdzenie, że „Mroczny Zamek” jest bliższy grom RPG niż typowym planszówkom. Od graczy zależy jak bardzo wczują się w klimat i w jaki sposób będą go budować. Dla niektórych jednak minusem będzie losowość – niestety, ale wszystko zależy od rzutów kośćmi, a te bywają bardzo kapryśne.

Co do samego wykonania gry - pudełko jest dobrze zaprojektowane, z miejscem na wszystkie elementy, kości w grze są również jedyne w swoim rodzaju i b. dobrej jakości. Jedyny minus to brak dedykowanych koszulek na karty oraz brak liczników punktów życia (notesik nie do końca jest dobrym pomysłem, ale dobrze, że jest). Grę polecam jako fajny i przyjemny przerywnik pomiędzy większymi tytułami. Szkoda jedynie, że kart „rozdziałów” jest tak mało, wystarcza ich na trzy w pełni unikalne rozgrywki, ale liczę na dodatki, bo tutaj pole do popisu jest ogromne.