Seasons (edycja angielska)

W Seasons gra się naprawdę przyjemnie, posiada praktycznie wszystko: kostki, karty, znaczniki, plansze do przesuwania, interakcję (także tę negatywną), losowość (ale w takim wymiarze, że dokonujemy wyboru, a nie jesteśmy skazani na jeden rzut i kropka), odrobinę planowania, gra do tego ma bardzo ładne, wyraziste grafiki, jest optymalnie (nie mylić z przesadnie/cukierkowo) kolorowa. Świetnie wprowadziła paru moich znajomych i moją lepszą połówkę ;) do planszówek, co więcej zachęciła do kolejnych. Oczywiście nie ma co przesadzać z oceną paru wymienionych wcześniej składowych znajdujących się w Seasons. Nie zmienia to na szczęście faktu, że choć nie nachalne, to wszystkie w/w elementy są (np. negatywna interakcja). Faktycznie, gra może nie jest idealna (polska wersja ma 1 błąd na karcie, który mocno zmienia jej znacznie, ale w internecie są łatwe do znalezienie erraty), ale na pewno jest to godna uwagi pozycja, zwłaszcza do przyjemnego i luźnego grania. Równie dobrze sprawdza się na 2 co na 4 osoby, tury się nie rozwlekają, tak naprawdę cały czas coś się dzieje, poszczególne gry potrafią być zróżnicowane (ze względu na dobór kart i kości). Naprawdę polecam.

Dostałam ta grę na urodziny. Przyznam, że moje początki z nią były bardzo trudne. Nie widziałam dotąd bardziej złożonej gry. Jednocześnie trzeba kontrolować, karty, ich efekty (stałe i doraźne), kości, stan punktów, mijający czas (zmieniające się pory roku) i innych graczy.

Jak się już jednak połapałam, że energia i kryształy to nie to samo zabawa rozkręciła się na dobre. Jest bardzo zlożona, ale rzuca wyzwanie. Ilość kart ogółem znacznie przerasta ilość kart w rozgrywce, co daje mnóstwo możliwości i odpowiednią dawkę losowości. W miarę jak gram już w nią 2 lata odkrywam cały czas nowe strategie. Niektóre opierają się na jednej karcie, a niektóre na ich zestawie. Jedne typowo kradną kryształy, inne je namnażają. Są też takie, które pozwalają wygrać jednym końcowym posunięciem.

Wybór strategii nie jest jednak oczywisty, co zapewnia dobór 9 kart do ręki uprzednio przechodzących przez ręce rywali. Pierwszy raz zetknęłam się z takim rozwiązaniem, ale nie szkodzi ono tajemniczości rozgrywki.

Polecam ją obeznanym z karciankami, gdyż jest bardzo trudna na początku. Wynika to z ilości elementów rozgrywki. Dużo łatwiej jest obeznanym wprowadzać nowych graczy, niż uczyć się całości od początku. Jak ją zobaczyłam pierwszy raz byłam bliska poddania się, gdyż było tego za dużo.

Pierwsze wrażenie łagodzi jednak wykonani gry. Obrazki są przepiękne, ta gra oprócz bycia grą jest jeszcze dziełem sztuki.

Gra warta polecenia z uwagi na ciekawą mechanikę łączącą karty z rzucaniem kośćmi. Do tego jest pieknie wykonana z kolorystyką oddającą klimat bajkowego świata magii. Zasady do opanowania spokojnie przez początkujących graczy z niewielkim doświadczeniem planszówkowym. Coś co może być dla niektórych wadą: znajomość kart jest znaczną przewagą, dlatego warto grać w gronie mniej więcej równym sobie doświadczeniem styczności z grą.