ADz - recenzje

pierwsze skojarzenie z Dixitem i na pewno przypadnie do gustu fanom tejże gry.

gra wciągająca, pobudzająca wyobraźnię i kreatywność. sprawdza się świetnie dla 3-4 graczy, przy większej ilości mogą się pokazać dłużyzny, zanim nasz duch znajdzie odpowiedni przekaz.

bardzo przyjemna i ładnie wydana dwuosobowa gra w wilka i zajączka. króciutka rozgrywka wymagająca od każdego gracza pogłówkowania. małe i lekkie pudełko, które można wszędzie zabrać. polecam jako miły przerywnik między poważnymi tytułami.

dla mnie lepsza od oryginału, nie dość że nie potrzebuję pełnego składu, to jeszcze element kooperacji. bardzo miła i szybka rozgrywka z dużą dawką smiechu.

gra ładnie wydana, ale mnie jakoś nie zachwyciła. więcej rozkładania co chwila zmiennej planszy niż samej gry i strategii. może się podobać, jeśli szukamy niezbyt długiej i niewymagającej planistycznie gry. ot po prostu przyjemna

gra, w którą dawno temu grywałam w kawiarni z przyjacielem omawiając niezwykle ważne (jak to u studentów) tematy wreszcie znalazła się na mojej półce. i okazuje się, że po ponad 10 latach nadal mi się podoba.
zasady łatwe - tzn łatwo się tłumaczy, trudniej z kilku dostępnych ruchów wybrać ten najwłaściwszy. zwłaszcza, że można wygrać na kilka sposobów.

mnie się najlepiej gra w dwie osoby, przy trzech już rozgrywka traci na dynamice i polega raczej na reagowaniu na zastaną sytuację niż planowaniu.

jest to druga gra tego autora w mojej kolekcji, pierwszym był Patchwork, który wyciągaliśmy raz na jakiś czas w formie przerywnika. Ogródek przyszedł do mnie akurat gdy przebywałam na zwolnieniu, więc rozpoczęłam od wersji dla jednego gracza. gra nie jest trudna, ale ciekawa. non stop coś się rusza, a to pionek ogrodnika, a to taczka odjeżdża, zmiana grządek, kotki, doniczki... mechanizm niezwykle podobny do patchworka ale rozwinięty do dużej i fajnej gry. Po dwóch rozgrywkach z samą sobą, czekałam na powrót partnera, aby móc jak najszybciej przelać na niego swoje uwielbienie do gry. podchodził sceptycznie - te kafelki mają taki sam kształt jak w patchworku, tu nic nowego itp. po pierwszej rozgrywce (w końcu można marudzić, ale chorej się nie odmawia) poprosił o o kolejną a potem jeszcze jedną. Ogródek trafia do nas na listę top gier w kategorii "niezbyt trudna, acz przyjemna".

wykonanie śliczne, wiosenne (doceniamy bardzo zimą)

ostatnimi czasy wszystkie wieczory planszówkowe kończyły się 2-3 rundkami splendoru. nie ukrywam, że pomimo ogromnej sympatii do tej gry, zaczynałam czuć już lekki przesyt, ale cóż poradzić - towarzystwo lubi trzymać się tradycji. wyczekiwałam zatem z utęsknieniem jakiegoś rozszerzenia. i przyszły, aż 4 :-)

przetestowaliśmy 3 (bez twierdz) i wszystkie przypadły nam do gustu. co prawda miasta nie zmieniają kolosalnie dotychczasowych strategii ale już pozostałe dwa wymagały odejścia od utartych schematów.

produkt ładnie wykonany, instrukcje do poszczególnych dodatków krótkie i zrozumiałe (co doceniam bardzo, bo czasami czytam i czytam i nadal nie rozumiem)

dodatkowe karty dodałam do zestawu duet, w który gramy najczęściej - zawsze to jakieś urozmaicenie, choć wiadomo, nie było ich aż tak dużo, by statystycznie były znaczące. ale jak ktoś namiętnie wyciąga tę grę, to zdecydowanie dodatkowe kartystają się pozycją obowiązkową :-)

idealny przykład gry, w której matematycy i informatycy ogrywają psychologów :D

zasady super! wykonanie super!
i można się bawić nawet indywidualnie, proponuję więc zmienić opis na 1-4 graczy!

jedyna potencjalna wada to wielkość. nie jest to z pewnością planszówka, którą się składa do małego pudełka, wrzuca do torebki i gra w kawiarni

gra idealna zarówna dla dwóch jak i większej ilości graczy. szybka i sprawna, idealna na krótkie spotkania - na przykład do kawiarni :-) co prawda w takim przypadku wszyscy wokół siedzący z żywym zainteresowaniem obserwują przebieg gry, ale kto by się przejmował. wymaga myślenia, zwłaszcza, że wygrywa się najczęściej zaledwie o jedną turę.

koszulki stanowią świetne zabezpieczenie.
tylko przy cytadeli, jak wymieszane zostały karty postaci i dzielnic żałowałam, że wszystkie karty mają jednokolorowe tyły. no ale zawsze można wymienić się z kolegą, który ma koszulki innej barwy i od razu życie łatwiejsze! :-) polecam pomyśleć o zaopatrzeniu się w kilka kolorów, jeśli macie gry z kartami z różnych dziedzin.

chcesz mieć wszystko w jednym pokoju, to przenosisz to w swojej turze - swoją drogą niezła metoda by kogoś powstrzymać przed wejściem do niektórych pokoi :-)

myśmy grali w 6 osób i zabawa była przednia! swoją drogą czytaliśmy instrukcję 4 razy za nim pojęliśmy zasady. karteczki do zapisywania nijak się nie nadawały do prowadzenia śledztwa i przerzuciliśmy się na normalne kartki A4, gdzie każdy mógł opracować swój własny system i na których i tak si nie mieściliśmy przy zakończeniu rozgrywki.

bardzo estetyczne gra - zarówno postaci, jak i przedmioty zachęcające do gry. plansza duża, czytelna, karty ładne.

Gra dobra, ładnie wydana.

Niestety po 4 rozgrywce (niekoniecznie tej samej nocy) robi się strasznie monotonna. Brakuje jej takiej małej rzeczy, jak zmuszenie gracza do myślenia. Jest zbytnio losowa, przez co osoba grająca po raz pierwszy ma taką samą szansę na wygranę, co ktoś "z opracowaną strategią". Może jest po prostu za długa i nie można wykorzystać zdobytych na początku atutów?

Idealnie nadaje się natomiast na nocki z grami, jako przerywnik od tych, nad którymi trzeba się skupić.