tomb - recenzje

Kolejna mała gra Torbeya dobra dla samotników. Tym razem, prócz doskonale działającego pomysłu na emocjonującą rozgrywkę, dostajemy dodatkowy mechanizm losowego konstruowania talii. Sprawia on, że nie możemy grać za każdym razem wedle wypracowanego schematu, lecz musimy dostosować grę do naszego decku.

Relację między ceną a zawartością pudełka każdy musi ocenić sam. Moim zdaniem, mimo wysokiej ceny, regrywalność rośnie znacząco,. więc zdecydowanie warto kupić Dynastie.

Problemem może stać się nierównomierny dociąg kart konkretnego rodzaju (np. wyłożymy dużo budynków, a żadnych bitew i wojsk). Aby tego uniknąć można zastosować wariant z BGG (https://boardgamegeek.com /article/21383103#21383103).

Gra jest złożona z wielu drobnych zasad, które wymagają opanowania, ale są logiczne i konsekwentne, co daje możliwość satysfakcjonującego sterowania losami swoich kapitanów.

Zalety:
- losowość - może doskwierać, ale przy tylu decyzjach i wydarzeniach jest mnóstwo okazji do przełamania pecha;
- wybór między krwawym piratem a spokojnym kupcem pozwala usiąść do gry niezależnie od nastawienia lub preferencji gracza (np. ktoś spokojnie wozi sobie towary i wykonuje pokojowe misje, a ktoś inny jednocześnie może wyżyć się piratem);
- niepowtarzalność rozgrywki - dużo kart wydarzeń serwowanych w różnej kolejności zapewnia odmienne partie;
- wykonanie - tak świetne, że zapomina się o wpadkach wydawcy;
- skalowalność - na 4 trudno i długo; na 2 płynnie i łatwiej.

Wady:
- oczekiwanie na turę - im więcej graczy, tym więcej bezproduktywnego czekania (nie pomagają u nas żadne sposoby zaoszczędzenia czasu);
- losowość - czasami czekanie na pechowy rzut kośćmi może dobić;
- czas gry - mocno zróżnicowany nie tylko liczbą graczy, ale też przez nieprzewidywalne wydarzenia w trakcie partii (np. seryjne nieudane próby ciułania punktów przez kilku graczy).

Wspaniały dodatek do wspaniałej gry. Nowa odsłona najwolniejszego wyścigu wśród planszówek, a przez to najbardziej stresującego i pasjonującego do końca rozgrywki. Dwie nowe plansze = dwa nowe style gry. Obie trasy trudniejsze od podstawki.

Mrok nad Osgiliath nie zawiera kart gracza, więc teoretycznie można go sobie odmówić, ale w takiej formule, na jakiej oparty jest WP LCG, każdy dodatek z nową przygodą jest wartościowy. Ten scenariusz jest najbardziej wymagającym wyzwaniem dla talii gracza. Wadą jest cena windowana przez sposób dystrybucji.

Formuła WP LCG wymaga zakupu wszystkich dodatków, więc trudno pojedynczy zestaw ocenić - gra jest super dopiero, gdy wywołamy synergię między kartami z różnych pudełek. Martwe bagna wnoszą nową zasadę gry i to jest dodatkowy plus.

Świetne koszulki, warte swojej ceny. Nieco szersze od kart, dla których są przeznaczone (LOTR LCG), ale grube i tak sztywne, że świetnie chronią i doskonale się tasują. Rewelacja.

Szybka i dynamiczna rozgrywka, proste zasady. Rodzinne posiedzenie - młodsi w pełni realizują swoje założenia, starsi mogą wyznaczać sobie trudniejsze zadania (np. nieprzerwany ciąg wszystkich wagoników przy realizacji kilku biletów).

Komar działa trochę po partyzancku i można nim skutecznie zaskoczyć przeciwnika. Potrafi zdenerwować jak... komary. Wada dodatku - trzeba go kupić osobno.

Świetny dodatek, biedronka bardziej ruchliwa i przydaje się częściej niż komar. Wada - trzeba ją kupić osobno.

Gra kupiona na prezent. Obdarowani już dokupili dodatek. Jedyna wada podstawki to krótka rozgrywka przy kilku osobach, ale dodatki rozwiązują ten problem i świetnie wydłużają i rozwijają partię. Wzorowa gra rodzinna i towarzyska.

Niska cena, świetne wykonanie.
Gry nie komentuję, bo to nie jest gra do komentowania.