Krystian - recenzje

No, kolejna gra Antoina Bauzy. I może nie kolejny hicior, lecz znowu trafiona mechanika. Bardzo zresztą sprytna. Fajne jest to, że da się grać w kwadrat 3x3, 4x4 a nawet 5x5. Ta ostatnia wersja będzie wyzwaniem też dla dorosłego. Choć w mojej klasie jeden chłopak (pierwsza klasa s.p.) w moment ułożył przejście na największej planszy przez prawie cały obszar. Gratulacje dla twórcy za kolejną ciekawą grę!

No tak... Uwe Rosenberg. Coś Ty Chłopie uczynił? Ty, mistrz genialnych ciężkich tytułów? Poeta i esteta gier planszowych. Twórca wielu świetnych mechanik... A tu co? Dwuosobówka? Szycie koców czy innych kołder? Chciałoby się wobec tego rzec "spartoliłeś". A tu niespodziewanie lipa. Muszę powiedzieć, że to kolejny świetny tytuł. I tu Uwe tworzy cud. W tę grę chce się grać. Raz po raz. I tak w kółko.
I w chwili, gdy chciało się trochę pozrzędzić, nie da się. Uwe rzece "nie dla psa kiełbasa". A ja tak tylko troszkę chciałem sobie poswawolić. I się nie da. I Ty, Uwe, przeciwko mnie?
Brawo, stary wyjadaczu. Zbiłeś mnie z nóg. Chapeau bas!

To jest trochę zbyt prosta gra, ale za to podoba się za klimat oraz możliwość grania w parach. Rozegrałem naprawdę sporo partii i zaczyna się powoli nudzić, lecz pierwsze wrażenie to zauroczenie. Daję 5 z powodu tego pierwszego wrażenia. Nawet bardzo dobra gra.

Super w tej grze jest to, że można grać na różnych poziomach trudności. Albo dla młodszych w otwarte kafelki, albo na zakryte z koniecznością próby zapamiętania wszystkiego, co dokładamy.
Możliwe, że jako pierwszy to odkryłem, ale nie warto wyrzucać plansz po wyciśnięciu elementów. Bardzo fajnie się nadają dla najmłodszych dzieci, ponieważ mogą one z powrotem dopasowywać zwierzątka - tam, skąd wcześniej zostały wyjęte.
Czyli tak - gra prosta. Dałbym 4, ale ze względu na różne poziomy rozgrywki i edukacyjny aspekt tematu gry daję "5".

Robinson Crusoe to jedna z moich wielkich fascynacji. Cudowne po prostu jest to, że to polska gra. Czuję dumę.
A odnośnie samej rozgrywki, to jest bajeczna. Ten realizm oraz to, że ta gra żyje i chce cię zjeść na drugie śniadanie... Znakomite! I mnogość scenariuszy, to, że ciągle powstają, jest super.
Sam zaś HMS Beagle - to na pewno obowiązkowy zakup dla fana RC. Świetny deser dla nas, więc delektujmy się nim. Ja tak zamierzam. Czekam na odpowiednią chwilę, aż zainteresuję jeszcze parę osób i zagramy we wszystko naraz.

Znowu muszę się odnieść do młodych ludzi, z którymi grałem. Gra ma fajny, lekko mroczny klimat, co bardzo podoba się dzieciom. Nie jest trudna, ale wymaga skupienia oraz zaangażowania. Myślę, że obok Żółwi to jedna z fajniejszych gier dla młodego pokolenia, w jaką zdarzyło mi się grać. No i jeszcze te skojarzenia z Potworami i Spółką... po prostu miodzio.

Po prostu genialna gra. Prosta, ale nie uboga. Wręcz przeciwnie - jest bogata taktycznie. Wiele strategii związanych z mnogością frakcji, sprawia, że ta gra ma potencjał. Zamierzam zakupić w najbliższym czasie jeszcze drugi starter oraz parę frakcji. A na przyszłość chciałbym mieć wszystko.
Polecam szachistom z zacięciem fantastycznym. Znam takich co najmniej kilku. Są to osoby uwielbiające literaturę fantasy i aktywni szachiści w jednym. Jestem jednym z nich. Kocham tę grę.

Warto zagrać w tę grę. Myślę, że nigdy mi się nie znudzi. Dlaczego? A to właśnie opowiem...

Moje pierwsze zetknięcie z tą grą pamiętam doskonale. Byłem sceptyczny. Pomyślałem: "Skojarzenia? Głupie."
A jednak stało się tak, że zakochałem się w tej grze. Pierwsze partie to pełna fascynacja. Później trochę osłabła, lecz i tak uważam, że jest warta świeczki. Poza tym, naprawdę ma potencjał na przyszłość. Grafiki można wymyślać bez końca. Co prawda spotkałem się z opinią, że tylko pierwszy dodatek był dobry, lecz ja uwielbiam ten dodatek, pod którym się podpisuję. Polecam tę grę, gdyż oprócz estetyki, posiada niesamowicie mroczne style grafik. Zalecam siąść z wszystkimi dodatkami i grać od rana do oporu. To musi być niezwykle psychodeliczne doznanie. Planuję tego spróbować ;D

Na ocenę wpłynęły opinie graczy, z którymi miałem okazję rozegrać kilka partii. Gdybym miał dać notkę wyłącznie od siebie, byłaby odrobinę niższa.
Z jakiegoś powodu ta gra mnie nie chwyciła za serce. Fajne jest to, że można podjąć różną taktykę i przy perfekcyjnym jej wykonaniu da się właśnie nią wygrać. Grafiki są ładne, a wykonanie naprawdę wybitne. Jednak cena mogłaby być trochę niższa.
Tak czy siak, daję 5, bo mam nadzieję, że po rozegraniu jeszcze kilku partii zauważę coś, co sprawi, że powiem, iż, tak jak mówią moi znajomi, ta gra jest warta kupna.

Gra przyjemna. Przez jakiś czas myślałem, że jest najciekawsza w dwie osoby. Lecz dzisiaj spodobało mi się w trzy. Możliwe, że może być trochę chaotyczna w większą ilość osób, gdyż trudniej jest kontrolować kafelki, gdy co jakiś czas spada się na koniec kolejki, no i rzadko mamy okazję wybierać jako pierwsi. Dlatego uważam, że najlepiej grać w dwie - trzy, a nie cztery - pięć. Ale o gustach się nie dyskutuje, może ktoś mi całkiem zaprzeczyć. Polecam dla początkujących, tych którzy ukochali sobie książkę Małego Księcia, a także lubiących liczenie w postaci mnożenia i dodawania (czasami też odejmowania).

Wyjątkowa gra. Że realistyczna - fajnie. Że ładnie wykonana - świetnie. Że polska - po prostu genialnie. Jestem dumny z tego, że nasze polskie produkty są aż tak fascynujące. Mam na myśli Robinsona, Neuroshimę, Strongholda, Jaskinię oraz te inne, o których może jeszcze nie usłyszałem.
Bardzo dobrze mi się grało, mimo że pierwszy raz. Klimat po prostu powala. Aż chce się grać. Jeszcze tylko powiem, że wszystko tu pasuje - i wykonanie, i mechanika, losowość, regrywalność, istnienie dodatku. Po prostu kupować i siadać do stołu. Nic dodać, nic ująć.

Bardzo ciekawa gra. Grałem parę razy solo i raz w dwie osoby. Co prawda w pewnym momencie zaczyna się robić bardzo ciężko z wyżywianiem, ale chyba o to miało chodzić.
Bardzo polubiłem tę grę już przed pierwszą partią. Myślałem, że to lepsza wersja Agricoli. Teraz mam wątpliwości. Może jeszcze nie zdążyłem jej poznać. Po prostu wydaje mi się zbyt niewybaczająca błędów. Także minusem w tym wypadku jest ilość kart względem ich wykorzystania. Kilka spośród całej puli jest ciekawych i bardzo by się przydało, ale zasady mówią o losowaniu. To strata potencjału. Ja bym dał możliwość docierania do większej liczby budynków, szczególnie tych z dodatku. Gra mogła być fajna. Szkoda że coś nie wyszło.
Daję tylko 4, bo zazgrzytało podczas moich pierwszych partii. Ja dałem jeszcze jakoś radę, ale kolega jechał cały czas na pożyczkach. Trzeba może wtedy sprzedać jakiś budynek, ale wówczas przecież niczego się nie dorobimy :(

Ja nie wiem doprawdy, dlaczego jeszcze nikogo nie zachęciłem do tej gry. Mi osobiście bardzo podoba się pomysł i mechanika. Zasady proste, ale na chwilę pełnego zrozumienia należy trochę poczekać, czyli pograć trochę. Uwielbiam mechanizm wybuchania wulkanów i tworzenia rzeźby terenu. Bardzo ładne elementy- chatki, wieże i świątynie. Takich jeszcze nie widziałem.
Ale niestety - każdy z kim grałem nie wydawał się zachęcony i zaintrygowany. Może ja źle przekazywałem?
Dla mnie to genialna w swej prostocie i jednocześnie pełna subtelnego uroku gra. Polecam!

Gra ciekawa, nawet fascynująca przez kilka pierwszych partii. No właśnie - kilka. Niestety dalej robi się przewidywalna i powtarzalna. Niestety, bo pomysł genialny i gdyby trochę dopracować, skomplikować, to byłaby odkrywcza.
Mimo wszystko lubię tę grę. Naprawdę cieszę się z tych dodatkowych trzech "planszówkowych" kart.
Co jeszcze? Gdyby tak wyszedł dodatek, który wprowadziłby jakieś komplikacje oraz dużo więcej kart, ale tak, żeby nie wszystkie się od razu ujawniały, ale by było jak w Robinsonie Crusoe, albo Rekinach Biznesu, gdzie nie wszystko poznajemy przy pierwszej partii, byłoby super. Dlatego życzę weny projektantowi.

Ze względu na obiektywizm dałem taką a nie inną notkę, gdyż ta gra jest genialna dla dzieci. Osobiście zaczynałem grać z przedszkolakami, których dzięki Żółwiom zachęciłem do umysłowego wysiłku przy grach. Potem sprawdziłem tę grę w starszej wiekowo grupie i powiem szczerze, ta gra się nie nudzi nawet trzecioklasistom, i to po wielu partiach. Najciekawszych wyczynów moje żółwie dokonywały co prawda w klasie pierwszej, gdy z jednym uczniem wymyślałem różne zabawy za pomocą figurek żółwi oraz pudełka. To prawda, nie wiem, jak reagowaliby starsi uczniowie, ale na pewno warto by zagrać w zakryte kafelki kolorów, żeby zwiększyć poziom skomplikowania. Myślę, że może to być też ciekawa gra dla dorosłych, ale tylko jako przerywnik dla zabawy.
Polecam rodzicom i nauczycielom - aby zainteresować najmniej otwartego na tego typu rozrywkę; oraz żeby świetlicę, bądź klasę uczynić bardziej wesołą.

To nie jest banalna gra. Poczynając od wydania - ten magnes jest super! Karty solidne, co prawda w koszulkach mieszczą się ledwo co, a tabliczki trzeba będzie przyczepić gumką do pudełka, ale to mały problem.
Dalej - wykonanie - czyli bardzo fajne ilustracje.
I wreszcie przechodzimy do sedna sprawy: ta gra jest genialna! Na początku pewnie wyda się Wam skomplikowana, nie do ogarnięcia. Ale jeśli przyswoimy jedną rzecz, czyli sposób podejścia do problemu, wszystko będzie dobrze! Otóż - nie musimy czytać wszystkich kart, a tym bardziej zapamiętywać. Wystarczy kontrolować zasoby i na bieżąco dokonywać decyzji, czy grać agresywnie, czy nie. Jeśli to pierwsze, to musimy mieć więcej zasobów. Jeśli to drugie, to nie możemy mieć ich więcej (od przynajmniej jednego gracza).
Co jeszcze? Dzięki dużej ilości kart za każdym razem coś innego nas spotyka; odkrywamy inne dogmaty; dochodzimy do przeróżnych odkryć i osiągnięć.
Tak więc czym są Innowacje? Na pewno nie banalną grą (to już powiedziałem :). Trochę trudną na początek, ale dającą później wiele radości oraz satysfakcji. Polecam szczerze.

Rune Age ulokowany został w tym samym świecie, co Runebound. W tę drugą grę grywałem dawniej z kumplem i to całkiem często. To bardzo dobra gra, a z dodatkami prezentuje się jeszcze lepiej. Wiele wieczorów spędziliśmy na walce z potworami i rozwijaniu bohatera. I wcale tego nie żałuję ;)

Wróćmy do Rune Age. Tutaj nie zdobywamy doświadczenia jedną postacią, lecz budujemy i kierujemy całą armią. Z początku miałem wątpliwości, ponieważ wydawało mi się to bezosobowe. Ale gdy zagrałem w według mnie najlepszy scenariusz - ten, w którym przeżyć musi jeden - zmieniłem zupełnie zdanie. Rozgrywka w tym scenariuszu jest świetna i emocjonująca. Warto oczywiście spróbować innych scenariuszy, lecz dla mnie będą to przerywniki. Ponadto, fajne jest to, że można modyfikować dostępne neutralne karty. Szkoda, że są tylko cztery rasy, ale wiem, że dodatek wprowadza krasnoludów i orków. Mam nadzieję, że szybko zostanie przetłumaczony :)

Daję najwyższą notę, bo ta gra wciągnęła mnie bardziej, niż cokolwiek od dość długiego czasu. I jeszcze plusa, bo świetnie się sprawdziła w gronie uczestników kółka gier planszowych, które prowadziłem przez wakacje.

Gra mała, ale pojemna. Ileż znalazło się w niej myśli twórczej! Ile ciekawych pomysłów na ekonomiczne rozwiązania! Dla mnie to najlepsza karcianka w jaką grałem.
Jeżeli chodzi o dodatek, to im więcej kart w tej grze, tym ciekawiej. Od samego początku z kolegą podeszliśmy "do problemu" swobodnie i spontanicznie - nie przeglądaliśmy wszystkich kart. Po prostu zostawiliśmy sobie resztę przyjemności na inny czas.
Niestety to nie moja gra, tylko zamawiana przeze mnie. Ale ponieważ zagrałem, to się wypowiem. Nie wiem kiedy ta gra powstała, aczkolwiek dla mnie to świeży powiew wśród zarówno gier karcianych, jak i ekonomicznych. Świetnie łączy te dwie kategorie.
Polecam!