Nieco cięższy Dr Knizia w pełnej krasie i na dodatek ładnej oprawie graficznej. Na żywo gra wygląda przyjemniej niż na zdjęciach. Wszystko dopracowane, a przezroczyste kryształki i kamienie cieszą oko i dodają magicznego klimatu.

Jak na grę która jest dość abstrakcyjna, to jest to nad wyraz dużo nastroju; wszystko fajnie pasuje do siebie. Klimat Hogwartu gwarantowany.

Sama rozgrywka jest angażująca i pozwala na sporo planowania, również podczas tur innych graczy, co mocno pomaga z potencjalnymi przestojami. Interakcji jest szczyptę tu, szczyptę tam, głównie w formie wyścigu o różne dobroci. Nikt nam za to w naszym kociołku nie namiesza.

Świetnie spełniają swoją funkcję, skutecznie zastępując ciągle tasowaną talię kart.
Materiał i nowoczesny wygląd pasuje do ogólnej estetyki gry.
Fakt, że żetony są kolorowe, zależnie od swojego poziomu jeszcze bardziej przyspiesza odczytywanie wyniku.

Dobrze sprawdza się zarówno na 2 jak i 4 graczy, choć rozgrywka jest inna, to równie satysfakcjonująca.

Czas gry 60-90 minut jest realny, o ile któryś z graczy nie ma paraliżu decyzyjnego. Limit 5 rund (plus rozstawienie, będące mini rundą zero) jest dobrze dobrany. Nie ma efektu wiecznego przepychania się. Wszyscy dokładnie wiedzą kiedy Cesarz wskaże zwycięzcę.

Różnice między klanami pozornie niewielkie, ale dają wyczuwalną zmianę taktyki.

Różne źródła Honoru (Punktów zwycięstwa) - tajny cel, kontrola konkretnych terytoriów, kontrola całych obszarów - pozwalają na różne drogi do zwycięstwa i zmiana taktyki w w połowie gry bywa całkiem skutecznym posunięciem.