Shadowrun - recenzje

Ok, wreszcie mogę wystawić ocenę, ale od razu zaznaczę, że grę skończyłem na 5 przygodach. Z aplikacją gra się nieźle, ale tylko dla tej osoby która ją obsługuje. Reszta graczy czuje się odstawiona na bok i ma problem z uchwyceniem klimatu.
System testów funkcjonuje dobrze, pod warunkiem że w swojej turze gracz przeprowadzi tylko jeden test. Dlaczego? Bo przykładowo, trafiając świetne karty z sukcesami, pierwszy test zostaje zaliczony bezbłędnie. Niestety, gracz już wtedy wie, że skoro udało się mu „przeszukać plecak”, to kolejnego testu raczej nie zda. Nie ma w tym żadnej logiki i dochodzi często do zabawnych sytuacji, gdy prosta czynność sprawia, że postać jest tak zmęczona, że nic więcej w danej turze nie zrobi.
Szkoda, miałem nadzieję na super grę, a powstał przeciętny tytuł, nie wykorzystujący potęgi uniwersum.

Cieszę się, że Rebel się zrehabilitował i postanowił powrócić do koszulek o długości 89mm, czyli takich jak pierwsza fala CCG. Teraz dla każdego coś dobrego, bo wiem że niektórzy preferują rozmiar 88mm, ale ja do tej grupy nie należę. Lubię jak koszulka ma większy zapas, bo wtedy lepiej chroni kartę.
Tym samym Rebel wraca u mnie na szczyt, bo linia longsleeve ma idealny stosunek jakości do ceny.

Całkiem niezła gra dla 2 osób. Żeby wygrać militarnie lub naukowo, trzeba mieć sporo szczęścia lub bardzo słabego przeciwnika, który nie będzie reagował na nasze poczynania. To w zasadzie mój jedyny minus w tej grze. Cała reszta trybi bardzo dobrze i rozgrywka daje sporo frajdy.

Po dwóch latach zakupiłem kolejny insert i muszę jednak dać 5. Kosztuje swoje, ale jest bardzo przydatny i uniwersalny. Nawet karty w koszulkach FFG się bez problemu mieszczą, a wiadomo że koszulki tej firmy są wyraźnie dłuższe od konkurencyjnych. Używam insertu do Aeon's End i sprawdza się znakomicie. Jedyny mały minus to trochę mała liczba przegródek, które trzeba dokupywać osobno (a Rebel ich nie ma w ofercie póki co).

Miałem spore obawy co do tej gry, a konkretnie do wykorzystania aplikacji. Zupełnie niepotrzebnie, bo to rozwiązanie bardzo ułatwia prowadzenie rozgrywki.
Wykonanie gry topowe, a figurki fantastyczne. Reszta elementów także bez zarzutu. Koszulki na karty zdecydowanie polecam mini american 41x63. Mam te rebelowskie i wystają za kartę około 2mm czyli idealnie. Inna sprawa, że sporo koszulek miałem źle zgrzanych, z wadami na krawędziach, ale to nie ta jakość i cena co FFG.

Kupiłem do 7 Wonders. Pasują idealnie! Polecam do tej gry jak najbardziej. Karty Cudów po koszulkowaniu, mieszczą się w wyprasce, co nie zdarza się często.

Poprzednia linia koszulek o rozmiarze CCG była moim zdaniem lepsza, bo koszulki były o 1mm dłuższe. Obecnie koszulka kończy się niemal równo z kartą, co dla mnie jest wadą i powodem do dyskwalifikacji produktu. Szkoda, bo uważałem rebelowskie CCG za światowy top, a teraz muszę wracać do drożyzny FFG. Lepsze jest wrogiem dobrego Rebelu ;)

W cenie promocyjnej absolutny "must have"! Ale po kolei:
1. Wykonanie gry na wysokim poziomie, plansza nie za duża, dzięki czemu łatwiej się pomieścić na stole. Jedyna wada to słabo uszyte worki do losowania skarbów.
2. Mechanika oparta na jedynym zasobie nie ma prawa działać, a jednak działa i to znakomicie! Upływający czas... proste, przejrzyste i klimatyczne.
3. Losowość przy wykopaliskach? Jak w życiu, ale można zrobić wiele żeby na nią wpływać. Każdy kolejny skarb obniża szansę sukcesu przy kolejnych próbach. Prosty i logiczny mechanizm.
4. Fajnie, że poza skarbami liczy się również zdobyta wiedza, która na koniec gry daje sporo punktów.

Reasumując, bardzo dobra gra rodzinna. Można się irytować pewną dawką losowości, ale jest ona tutaj zupełnie uzasadniona tematycznie.

Ta gra ma trzy cechy, które sobie bardzo cenię:
- ekspresowy setup
- przyjemny i nie przytłaczający poziom decyzyjności
- efekt nienasycenia partią.
Master of Orion kupiłem ze względu na cenę i się nie zawiodłem. Gra oferuje sporo zabawy i regrywalności. Akcje graczy są naprzemienne, więc nie ma długiego czekania na swoją turę. Jest to eurosuchar, w którym nie będzie wielkiej interakcji miedzy graczami, ale motyw budowania swojego imperium jest dobrze odwzorowany. Z każdą rundą możliwosci graczy rosną. Trochę słabo rozwiązano opcję ataku na innego gracza, bo rzadko to się opłaca robić, ale nie narzekam. MoO bardzo dobrze się skaluje i stanowi bardzo dobrą rozrywkę dla dwóch graczy. Gra mi przypomina lżejszą wersję Terraformacji Marsa, a już samo to porównanie jest dużym wyróżnieniem dla MoO.

Mam koszulki mini american od FFG (te żółte) i pasują wg mnie idealnie. FFG zawsze mają trochę luzu, ale ja tak lubię, bo gdy koszulka jest za ciasna to później kartę ciężko wyjać jakby co.
Co do gry, to nie jest to pozycja dla przypadkowych graczy. Mechanika daje sporo możliwości i z początku cieżko to wszystko ogarnąć, ale później jest coraz lepiej. Na planszy sporo się dzieje, można grać na różne sposoby i nie wydaje mi się, żeby był jakiś jeden patent na zwycięstwo. Bałem się, że oprawa graficzna i wykonanie gry, przytłoczą mechanikę, tak jak chociażby w przereklamowanym Scythe, ale nic z tych rzeczy. Lords of Hellas to bardzo udana gra, rozgrywka jest płynna i bardzo dynamiczna. Szybko można rozbudować swoje wojska i zajmować odpowiednie regiony. A gdy rywale mają przewagę militarną, to swoje może zrobić nasz bohater eliminując potwory. Gracz nigdy nie jest na straconej pozycji i zawsze może wykonać coś fajnego.
Pierwsza partia może być trudna w odbiorze, zasad jest dosyć dużo i trzeba je opanować. Instrukcja mogłaby być lepiej napisana, a już te małe karty pomocy niewiele pomagają. Trzeba to przetrwać, a gra zaoferuje sporo frajdy w odpowiednio długiej rozgrywce, która nie jest zbyt krótka, ani rozwleczona.
Szkoda tylko, że pudełko jest fatalnie zaprojektowane i nie mieści swoich elementów po rozpakowaniu. Pierwszy raz spotkałem się z takim absurdem.

Zaskakująco dobra gra! Bardzo ładne wykonanie i świetna cena, sporo dobrego można powiedzieć o mechanice, która jest prosta, ale daje pewną głębię działań. Dla par pozycja obowiązkowa i gwarantuję, że każdej pani ten tytuł podejdzie. Owszem, jest losowość, ale trzeba umieć ją wykorzystać na swoją korzyść. Żetony akcji odpowiednio użyte, potrafią przechylić szalę zwycięstwa. Kwiatki to świetny filler, po rozegraniu kilkunastu partii wcale nam się ta gra nie znudziła. Kupiłem żonie na Dzień Kobiet bo uznałem, że temat fajny i piękne wykonanie się sprawdzą, a okazało się, że mechanika również nie zawodzi. Polecam!

Miałem kiedyś Runebounda 2 i niestety gra mnie nie wciągnęła. Do Runebounda 3 podchodziłem z pewną obawą, bo miałem wątpliwości jak spiszą się żetony walki zamiast kostek. Obawy były zupełnie nieuzasadnione, bo walka jest w tej edycji dużo fajniejsza niż w R2! Pojawiło się więcej możliwości taktycznych, a nie tylko turlanie kośćmi.
Co jeszcze jest fajne w tej grze? Umiejętności i mechanika szkolenia. Wreszcie zdobywane trofea mają wpływ na rozwój bohatera w danej dziedzinie i tak np. gdy postać będzie zaliczała dużo bijatyk (pomarańczowe questy), to łatwiej jej będzie nabywać umiejętności związane z siłą i walką fizyczną. Kapitalnie to działa!
Wadą R3 jest niski poziom interakcji pomiędzy graczami, rozgrywka to bardziej wyścig do pokonania bosa, niż bezpośrednia rywalizacja. Dlatego dla mnie R3 jest świetną pozycją do gry solowej (lub kooperacyjnej), ale zalecane jest dołożenie dodatku Nierozerwalne Więzi, w którym znajdują się plansze walki dla przeciwników. Da się grać solo bez niego, ale trudniej się walczy, bo trzeba za potwory decydować w czasie starcia. Korzystając z plansz walki z tego dodatku, wszystko idzie z automatu.
Jeśli szukasz dobrej gry przygodowej dla 1-2 graczy, to Runebound będzie świetnym wyborem, bo przy większej liczbie osób tury potrafią się mocno wydłużać.

Trudna przygoda, zwłaszcza pod kątem prowadzenia gry. Nowy cykl wprowadza mechanikę upływającego czasu, co jest z początku dosyć uciążliwe i trzeba się przyzwyczaić. Do tego poziom trudności wyraźnie wzrasta bo czas... ucieka i zawsze jest to negatywny efekt dla gracza.

Jakość wysoka ale co z tego skoro rozmiar bez sensu? Karty od EH trzeba wciskać na siłę i łatwo je zniszczyć. Do kilku koszulek w ogóle nie dało się włożyć kart. Moja ocena to 2/5.

Każda opinia tutaj jest subiektywna z definicji, bo widać po wpisach, że niektórym osobom Talisman się podoba, a innym niekoniecznie. Dla mnie ta gra jest słaba właśnie dlatego, że jej mechanika jest archaiczna. "Emocje" związane z ciągłym turlaniem kostką, to zdecydowanie nie moje klimaty. Dlaczego mam oceniać pozytywnie grę, która nie dorównuje współczesnym planszówkom? Talisman nie wytrzymał próby czasu i nawet dodatki go nie ratują. Nadal rozgrywka przepełniona jest prymitywną LOSOWOŚCIĄ i dla mnie jest to wada. Rozgrywka szybko staje się monotonna i niezbyt wciągająca. Można zagrać, ale jest tyle lepszych gier, że mi szkoda czasu na ten sentymentalny relikt. A porównanie do Runebounda 3 jest zasadne, bo to też gra przygodowa. I to o dwie klasy lepsza, mimo że nie idealna. Jakie ma znaczenie, że została wydana tyle lat później? Na tej zasadzie nie można by było niczego porównywać. Każdemu nowemu graczowi polecam kupno R3, zwłaszcza, że ta gra świetnie sobie radzi bez dodatków, czego o Talismanie już powiedzieć nie można.

Talisman jest świetnie wydany, kolorowy, a figurki są szczegółowe i proszą się o pomalowanie. Sama gra mechanicznie pozostała w minionym wieku, a losowość się kończy w momencie gdy siła/moc naszej postaci jest większa o 6 od siły/mocy przeciwnika. Dużym atutem Talismana jest prostota rozgrywki, przez co można grac w bardzo młodym gronie lub przy piwie z kumplami. Zdecydowanie polecam.... Runebounda 3!

Gra na pewno bardzo klimatyczna i świetnie wykonana. FFG to firma, która dopieszcza swoje produkty i w tym przypadku nie jest inaczej. Fabuła dopracowana, a świat Lovecrafta jest dedykowany do kooperacyjnych akcji. Mechanika w miarę sensowna i nieźle tutaj funkcjonuje. Jedyny poważny problem to regrywalność. Każdą z przygód można przejść jedną z pięciu dostępnych postaci, ale co dalej? Szybko ograłem coreset i zabrałem się za dodatki. Niestety wielkiej różnicy nie odczułem. Cały komplet sprzedałem i będę się przyglądał rozwojowi tego LCGa. Jeśli nowe rozwiązania będą ciekawe, to z chęcią wrócę do gry.

Instrukcja bardzo źle zredagowana ale wydawca już pracuję nad poprawkami.
Zawartość pudełka faktycznie dużo uboższa niż na zdjęciach sklepu.
Akurat rozgrywka bardzo fajna i nietypowa. Superhot jest pierwszym deckbuilderem w roli gry logicznej.

Można trochę narzekać na wydanie gry, bo kilka elementów można było zrobić lepiej, np. planszetki graczy. Ale cała reszta Terraformacji Marsa to absolutny TOP wśród eurogier. Gra się może przedłużać, bo jej koniec ustalają sami gracze i nie każdy może mieć interes w szybkim dotarciu do mety. Trzeba budować swój silniczek bardzo skrupulatnie i z głową, choć nie jest tak, że błędów nie da się naprawić. Mechanika jest prosta, ale daje sporo możliwości i mnóstwo różnych dróg do wygranej. Nie zawsze klimat potrafi iść w parzę z mechaniką, ale w tym przypadku odczuwa się atmosferę czynienia dla ludzkości naprawdę wielkich rzeczy. Zdecydowanie warto mieć TM w kolekcji!

Dobre koszulki, choć za cenę wyższą niż 10 zł bym ich nie kupił (wtedy sięgnąłbym po FFG). Niestety mają idiotyczny hologram, za co odjąłem punkt z oceny. Jeśli komuś to nie przeszkadza, to może ten minus zignorować. Mam nadzieję że producent w końcu zrezygnuje z tego bezsensownego bajeru, bo nie dość że kiepsko to wygląda, to jeszcze może zasłonić coś na karcie.