Kahush - recenzje

Cyklady to niezła gra strategiczna. Każdy kto lubi mechanikę licytacji będzie zachwycony, gdyż w Cykladach determinuje ona turę gracza. Figurki są ładne, chociaż w dzisiejszych czasach już nie zachwycają z uwagi na to, iż wychodzą teraz gry z figurkami o dokładności prawie jak z Warhammera. Cyklady słabo się skalują, gra dla dwóch osób diametralnie różni się od gry na czterech. Gra trwa dość długo. Przez to iż licytacja jest tak ważna, gra jest mocno taktyczna, gdyż w turze możemy właściwie wykonać tylko akcje związane z danym bogiem, a dany bóg umożliwia akcje danego rodzaju (walka lądowa, morska itp.). Plusem jest na pewno krótka instrukcja, która umożliwia szybkie pojęcie zasad i rozpoczęcie rozgrywki.

Dixit to na pewno gra unikalna z dość oryginalną mechaniką. Na pewno należy do gier, których zasady można wyjaśnić w minutę, a przy tym poziom skomplikowania rozgrywki zależy tutaj tylko i wyłącznie od graczy. Tu pojawia się główna cecha gry, która dla wielu może być wielkim plusem, ale i dla niejednego znacznym minusem. Jeżeli gracze "czują" grę i wymyślają hasła pozwalające innym w grę skojarzeń to dobrze, jeżeli jednak gracze odchylają się w stronę różnego rodzaju abstrakcji to gra traci urok i staje się zupełnie losowa. Ocena gry zależy więc od tego, kto do niej zasiada i rozdźwięk może tu być naprawdę spory i wcale nie zależy od zaangażowania czy dobrych chęci graczy, ale od głębi ich wyobraźni.

Krang to tylko i aż bohater. Dodatek nie zawiera nic więcej. Bohater ciekawy i jak to już było z Tezlą i Wolfhawk starający się położyć akcent na inny aspekt gry niż dotychczasowi bohaterowie. Inne dodatki tj. Lost legion i shades of tezla dodawały jednak oprócz bohaterów nieco żetonów, kart i mechanik. Lost legion najlepszych i najwięcej.

Nieumarły daje w rękę mistrza kilka dobrych taktyk uprzykrzających życie śmiałkom. Sama figurka po pomalowaniu prezentuje się bardzo ładnie.

Dodatkowe karty pozwalają mistrzowi podziemi rozwinąć nieco skrzydła nawet tak niewielkie jak skrzydła Belthira. Sama figurka po pomalowaniu jest ozdobą planszy.

Przyjemna rodzinna gra. Nieskomplikowane zasady sprawiają, że można zagrać z dziećmi i tym samym zacząć wprowadzać je w świat prawdziwych gier planszowych. Ta wersja jest wyjątkowo cenna bo pozwala dzieciom od razu poznać lub utrwalić mapę europy z przełomu dziejów.

Cytadela to dobra gra. Nieskomplikowana mechanika i zasady sprawiają, że jest to bardzo dobra pozycja na wprowadzenie nowych graczy do świata gier. Sprawdza się także jako luźny przerywnik w czasie spotkania lub wstęp do czegoś cięższego. Dla mnie największym mankamentem jest jednak nieco zbyt mały balans między postaciami. Postać architekta wybierana będzie tylko w szczególnych przypadkach i nie jest zbyt uniwersalna. O wiele bardziej uniwersalna jest postać zabójcy, który przy dużej ilości graczy praktycznie nigdy nie chybia i sprawia, że trafiony gracz będzie miał naprawdę ciężko aby się pozbierać. Alternatywne postacie są za to zbyt wymyślne jak na tego typu grę, my właściwie zawsze trzymaliśmy się podstawowych.

Pokój 25 ma wiele zalet.
1. Ma dużą rozpiętość liczby graczy;
2. Losowy rozkład pomieszczeń sprawia, że każda rozgrywka jest wyjątkowa;
3. Różne tryby gry pozwalają zadowolić gusta graczy preferujących kooperację lub współzawodnictwo;
4. Rozgrywka jest dość krótka, a zasady banalnie proste;
5. Najbardziej emocjonujący jest końcowy etap gry, kiedy zagrane akcje mają decydujący wpływ na zwycięstwo.

wady
1. Osobiście wolę bardziej złożone gry, pokój 25 to typowy filler, a nie danie główne

szczerze polecam

Rój to ciekawa pozycja dla dwóch graczy. Minusem (dla mnie) jest to, iż dość dużą wagę dla rozgrywki ma to kto ją zacznie. Ten minus można zniwelować np. umawiając się zawsze na dwie partie. Dla mnie wpływ ten jest jednak zbyt duży i narusza nieco niezbędny w tego typu grze balans. Jak to mawiał Maksiu: ciekawe otwarcie ma zbyt duży wpływ na rozgrywkę.

Farbkę kupiłem do pomalowania figurek Blood Rage. Jeżeli ktoś planuje malować klany w ich dedykowanych kolorach to polecam ten shade do klanu kruka.

Farbkę kupiłem do pomalowania figurek Blood Rage. Jeżeli ktoś planuje malować klany w ich dedykowanych kolorach to polecam ten shade do klanu wilka.

Insert jest dobry, mieszczą się wszystkie elementy, chociaż oczywiście jest problem z instrukcjami, na które inserty nieczęsto zostawiają miejsce. Insert ma jednak kilka wad, których np insert do Blood Rage tej samem firmy nie ma:
1. figurki bohaterów i miast wchodzą do insertu luzem (do jednego z pudełek), w czasie transportu mogą sobie latać i tym samym się uszkadzać.
2. jeżeli posiada się wszystkie dodatki insert zaczyna nieco kuleć (nie ma dobrego miejsca na koła z tezli, niewystarczająca ilość przegródek dla kart, zbyt duża wg mnie ilość przegródek dla żetonów)
3. dopasowanie insertu do gry jest znacznie mniej cieszące oko niż przy insercie do Blood Rage

Szybka rozgrywka i rozłożenie powodują, że można zagrać w pojedynek w czasie np. godzinnego snu małego dziecka. Losowość ogranicza się właściwie do rozłożonej drabinki kart i może być skutecznie niwelowana przez właściwe ruchy gracza. W naszych rozgrywkach zazwyczaj zwycięstwo określane jest punktacją. Pozostałe drogi do zwycięstwa tj. dominacja militarna i naukowa są nieco zbyt czytelne dla przeciwnika i mogą być skutecznie blokowane (trudno jest osiągnąć element zaskoczenia). Można zagrać w domu i na wycieczce co dla mnie jest nietuzinkową zaletą.

Onirim to pozycja dla solo graczy. Gra w podstawowej wersji nie jest trudna, dlatego druga edycja pozwala skalować rozgrywkę wielowymiarowo, gdyż zawiera siedem dodatków, które możemy dowolnie dołączać do gry w dowolnej kombinacji. Ja osobiście grałem z dwoma dodatkami, gdyż przy większej ilości gra robiła się nieco chaotyczna i zbyt długa. W kategorii solo gier Onirim oceniam bardzo wysoko, gdyż dodatkowo zawiera mało miejsca (tyle co pasjans z tradycyjnej talii kart). Jeżeli nie macie czasu na rozłożenie Mage Knighta lub Robinsona, a losowość One Deck Dungeona Was drażni sięgnijcie po Onirim gdyż w nim losowość jest ale nie tak znaczna, a rozgrywka jest szybka, rozrusza szare komórki i daje satysfakcję w razie wygranej.

Zastosowałem trawę do podstawek dla figurek z Blood Rage. Szczerze polecam.

Insert jest dopracowany i mieści wszystkie elementy gry podstawowej, dodatków oraz ekskluzywnych figurek kickstartera (jest nawet pudełko na szósty klan - dzika). Instrukcja jest dobra, chociaż nieco uboga w treść przez co sklejanie insertu wymaga skupienia i uwagi. Jedynym mankamentem jakiego się doszukałem to to, iż w pudełko przeznaczone dla bogów asgardu nie da się zmieścić zarówno Thora i Odyna, gdyż figurki te są dość wysokie. Odyna wsadziłem więc w pudełko dla tzw. małych potworów, gdyż nie posiadam wszystkich figurek z kickstartera i miałem sporo wolnego miejsca. Dla osób o pedantycznym nastawieniu insert będzie dopełnieniem dla świetnej gry. Polecam.

Blood rage to bardzo dobra gra łącząca w sobie kilka skutecznie współgrających mechanik.
Plusy
- Niewielka, ale jednak istniejąca losowość obejmująca właściwie jedynie fazę draftu kart i ich wykładania (sprawdza się tu zasada, on wie, że ja wiem, że on prawdopodobnie ma taką a taką kartę, więc ja zagram tak a tak, chyba, że on wie, że ja to wiem)
- Krótki czas gry i jej rozkładania (korzystne dla zapracowanych rodziców i graczy którzy lubią w czasie jednego wieczoru zagrać w parę różnych gier, lub parę partii jednej)
- Proste zasady i czytelna, krótka instrukcja (znów ukłon w stronę zapracowanych, lub zmuszonych tłumaczyć często zasady)
- Mnogość taktyk (odpowiednio dobrana strategia przegrywania, może przynieść finalnie zwycięstwo)
- Możliwość podniesienia się przegranego nawet po silnym ciosie w pierwszej erze
- Piękne figurki, mogące być po pomalowaniu ozdobą półki
- Gra fajnie się skaluje, grałem zarówno w 2, 3 i 4 osoby i gra się dobrze, chociaż jak to zwykle dla balansu i radości bywa im więcej tym lepiej
Minusy (nie dla każdego)
- Wysoka cena
- Grafiki mogą się nie podobać (specyficzna kreska) mnie np przypadły do gustu
- Klimat wikingów właściwie nie ma wpływu na mechanikę i jest tylko tłem dla rozgrywki

Bardzo ciekawa pozycja dla lubiących wysiłek intelektualny graczy, którzy preferują współzawodnictwo, ale bez interakcji bezpośredniej. W grze budujemy własne imperium galaktyczne i bardziej gramy dla siebie niż przeciwko współgraczom, przy czym zwycięzca może być tylko jeden. Strategię rozwoju dobieramy w zależności od losowo dobieranych kart i swojej wizji, choć nie bez znaczenia są tu losowe startowe planety.

Ciekawa gra imprezowa o nieskomplikowanych zasadach i szybkiej rozgrywce. Na przerywnik między chipsami a ciastem jest w sam raz, ale troszke jej brak.
Główne zalety to:
- szybka rozgrywka bez tłumaczenia skomplikowanych zasad
- poręczne pudełko niewielkich rozmiarów które pozwala zabrać grę wszędzie i zawsze
- dużo śmiechu i zabawy
Główne wady jakich się doszukałem to:
- brak kary dla oszukujących/przegrywających itp
- w wirze walki trudno kontrolować kto oszukuje i rzuca nieuczciwe karty, trzeba raczej grać z ludźmi uczciwymi
- stosunek zawartości pudełka do ceny raczej niezbyt zachwyca
- trwałość krążków raczej niewielka za taką cenę mógłyby to być np plastik albo inne trwalasze tworzywo a nie tektura

Dodatek mocno wzbogaca rozgrywkę o nowe taktyki i wyjścia z niebezpiecznych sytuacji. Poprawia też umiejętności czerwonego mnicha przez co staje się on bardziej przydatny dla drużyny (głównie w ratowaniu wieśniaków). Artefakty są mniej lub bardziej potrzebne (np szpon raczej nie zachwyca) ale znajdują zastosowanie w różnych sytuacjach. Figurka dziewczyny pozwala lepiej kontrolować planszę. Generalnie i tak już bardzo ciekawa rozgrywka zmienia się w jeszcze bardzej emocjonujące starcie ze sługami Wu Fenga.