Bardzo fajne kubki - zarówno się sprawdzają w swoich funkcjach, jak i wyglądają profesjonalnie, czy to przy sesji RPG, czy przy klimatycznej planszówce.

Jak dla mnie - dużo przydatniejszy poradnik niż "Graj twardo" - zwłaszcza w naszym środowisku (ludzie wolą sesje mroczne niż heroiczne, o których głównie pisał Wick). Niby nic, co odkrywa Amerykę, ale pozwala sobie uporządkować trochę intuicyjnej wiedzy, no i dorzuca warte wykorzystania sztuczki. A wszystko ładnym stylem jednego z największych w Polsce fachowców od RPG.

Chyba najlepsza część kampanii.
Opis miasta - jak dla mnie może być.
Za to przygoda - bardzo elegancka, bez dziwnych fragmentów z pierwszej części. Przemyślana, dająca pole do popisu graczom, mająca kilka możliwości zakończenia - po prostu na poziomie dodatków do I edycji. Polecam.

Jak dla mnie: cudowna, idealnie dopracowana... i śmiertelnie nudna maszyna. Może, jako matematyk, mam za dużą niechęć do liczenia podczas odpoczynku (i kiedykolwiek, tak naprawdę ;) )? A może po prostu nie czuję ducha tej gry?

W każdym razie - pomysłowej mechanice i industrialnemu klimatowi wykonania nie mam nic do zarzucenia (choć rury do przesyłania prądu budzą trochę rozbawienia). Ciekawe koncepcje odzwierciedlające ekonomię (podaż i popyt na rynku surowców), interesujące licytacje, wspieranie zostających z tyłu, walka do ostatniej chwili...

Ale z drugiej strony jakoś to wyprane z emocji. Siedzę nad planszą. Liczę, liczę, liczę... Słyszę jak innym się mózgi grzeją. I wreszcie ktoś się pomyli w obliczeniach, potem drugi, a reszta równo wpada na metę i nawet nikomu już się nie chce policzyć elektro, które decydują o zwycięstwie. Raz na czas zagram, ale to nie mój klimat.

Opis Nuln i ogólny klimat - nawet bardzo dobry.

Sama przygoda - tu jestem skłonny się zgodzić z poprzednikami. Niby zakończenie kampanii, a próbowano tak to napisać, żeby można było to poprowadzić niezależnie. Ale co tam. Dość łatwo dało się posklejać i poprowadzić w całkiem ciekawy sposób.