Idealna gra towarzyska. Obojętnie kto gra, nowicjusz czy weteran, zawsze ma szanse wygrać. Jest to duży atut tej gry, można bowiem grać wszędzie i z każdym. Zasady łatwe do opanowania, nawet dla najbardziej opornych, wszystko staje się jasne po 3-4 rundach. A w dodatku cała rozgrywka nie przeciąga się godzinami, więc uczestnicy nie nudzą się, wręcz przeciwnie po skończonej rozgrywce prędko chcą zagrać ponownie. Słysząc słowa : "Już wiem gdzie popełniłem błąd. Gramy jeszcze raz. Teraz na pewno wygram" uśmiecham się bo już wiem, że zaraziłam "grą w pociągi" kolejną osobę:) Mam już na koncie kilka takich osób zarażonych. W śród nich są osoby, które po raz pierwszy w życiu kupiły grę planszową i jest nią, oczywiście : Wsiąść do Pociągu: Europa

Przyjemnie się gra, nawet w dwie osoby. Mam nadzieję, że będzie jeszcze lepiej w więcej osób.

Nigdy nie byłem miłośnikiem gier planszowych, ale jak się okazało - nie poznałem zagadnienia. Otóż moja niechęć wynikała z tego, że wcześniej trafiałem na gry tanie, słabo wykonane i "budżetowe". Dzięki temu, co spowodowało, że odkryłe TtR!

U kolegi dane mi było zagrać w 4 osoby. Nietrudno chyba zgadnąć, co zrobiłem przy pierwszej okazji - zamówiłem TtR: Europa w zaufanym sklepie - Rebeli. O Dostawie nie ma co pisać, bo Rebel i Ups to firmy w najwyższym stopniu profesjonalne - wszystko w idealnym porządku.

Po rozpakowaniu paczki seria telefonów do znajomych i rodziny - kto chciałby zagrać. Oczekiwanie tylko zwiększyło apetyt na grę. Nie miałem jeszcze niestety okazji przetestować gry w pełnym składzie, więc Europa nie rozwinęła skrzydeł - ale cóż to za skrzydła!

Ta pozycja wymaga myślenia i opracowania odpowiedniej taktyki. Zależnie od ilości graczy można skupić się na swojej linii z dala od konkurenta\ów lub toczyć zaciekły bój o każdy skrawek trasy. Zdecydowanie lepsze jest drugie rozwiązanie, w którym Europa dostarcza nielichej porcji emocji. Gra w 2 osoby też jednak jest przyjemna.

Podsumowując: świetna koncepcja, w dodatku (prawie zapomniałbym wspomnieć) bardzo ładne wykonanie i wysoka grywalność - nic, tylko grać. Jak najbardziej warta swojej ceny. Gorąco polecam!

Gra całkiem, całkiem, zwłaszcza jako aperitif przed cięższymi tytułami.
Super dla początkujących, albo tych których chce się wciągnąć/zachęcić do planszówek. Nieskomplikowane reguły można wyjaśnić w 7-9 minut. Wykonanie pierwsza klasa. Karty chyba najładniejsze z wszystkich gier, które posiadam. Wagoniki klekoczą i hałasują, jak to na kolei :)
Gra sprawdza się lepiej w większym towarzystwie, ale i we dwójkę miło do niej usiąść. Po pewnym czasie może nużyć powtarzalność tras, ale od czego jest dodatek?
Ja w każdym razie nie żałuję ani jednej wydanej złotówki. I szkoda tylko patrzeć, jak się zaborcy panoszą po polskiej ziemi.

Ta gra doskonale spełniła swoją rolę - prezent na urodziny.
Dużo frajdy i emocji. Wiele rozegranych partii, oceniamy ją jako ciekawszą niż wersja podstawowa z torowiskami USA.

Bardzo dobra gra, mój drugi wpis bo drugi zakup - tym razem jako prezent dla szwagra. W końcu my tez chcemy pograć, a do tej pory nasza gra była rozrywana pomiędzy 3 małżeństwa.
Proste zasady, tysiące możliwości - po rozegranych kilkudziesięciu partiach stwierdzam, że nie ma idealnej taktyki na zwycięstwo - za każdym razem trzeba kombinować dopasowując się do taktyki prowadzonej przez innych graczy.

Fajna i porządnie wykonana gierka - im więcej osób gra tym lepsza zabawa, przy graniu w dwie osoby szybko się nudzi.

Nie byłoby. Jedynym słusznym rozwiązaniem byłaby polonizacja nazw miast zgodnie z tym, jak były używane w Królestwie Polskim w tamtym czasie. Skoro była Warszawa i Wilno to myślę, że również Charków, Moskwa czy Kadyks.

Nazwy wyglądają na transkrypcję nazw oryginalnych z użyciem alfabetu. Mogli użyć cyrylicy w przypadku nazw rosyjskich i Aten, ale czy to by rzeczywiście było lepiej?

Mój błąd, bo nie doczytałem, że nazwy miast dotyczą 1901 roku i mają być takie, jakie faktycznie wtedy były. Ale co zatem robi Kharkov albo Moskva? Zgodnie z jakim językiem to jest, angielskim? Skoro tak to skąd ta Warszawa czy Wilno? Dla mniej to jakieś pomieszanie z poplątaniem.