Uikasai - recenzje

Gra bardzo lubiana przez córkę, która po upływie 4 lat od pierwszej rozgrywki dalej chętnie do niej wraca. Zalety wg córy (cytuję): nie polega wyłącznie na rzucaniu kostką, wesoło się gra w kilka osób, niektóre ruchy idą na marne, ogólnie jest bardzo fajna.

Grana oferuje bardzo ładnie wydane gry (czy też zabawki edukacyjne) dla bardzo małych dzieci, zazwyczaj kupuję coś z Granny na prezent w kategorii wiekowej 2-6.

Grana oferuje bardzo ładnie wydane gry (czy też zabawki edukacyjne) dla bardzo małych dzieci, zazwyczaj kupuję coś z Granny na prezent w kategorii wiekowej 2-6.

Wg córki gra była nudna, bo nic się w niej ciekawego nie działo ("rzucasz kostką, stawiasz pionki, ogólnie nuda").
Dla porównania jako zdecydowanie lepszy został oceniony Super Farmer.

Córka lat 10 sama przyleciała do regału wyciągać tę grę, aby pograć w nią ze swoją młodszą kuzynką, więc moim zdaniem sukces jest spektakularny. Oznacza to bowiem, że Timeline wygrał z koralikami, przebierankami, strojeniem modelek i temu podobnymi atrakcjami. Polecam, karty mają przepiękne ilustracje, a do tego dorośli też się nudzić nie bedą - nie było mowy, żebym znała chociaż połowę tych dat.

Kupiona dla córki rok temu nie wywołała niestety żadnego entuzjazmu i do tej pory leży odłogiem. A takie wiązałam z nią nadzieje... Może musi jeszcze podrosnąć, zobaczymy.

Kupione na prezent dla mniejszych dzieci na podstawie opisu, a potem rekomendacji sprzedawcy w sklepie.

Wiecie, jak wygląda biuro typu open space? A widzieliście kiedyś w takim biurze kilka osób znikających nagle z widoku, siadających się na wykładzinie pomiędzy biurkami i zażarcie rozgrywających partyjkę Dobble? :D
Efekt uboczny: podejrzanie zarumienione policzki i dużo tłumionego śmiechu:)

Najśmieszniejsze są interakcje wynikające w czasie gry, wiadomo.
W większym gronie przestaję nadążać za tym, co się dokoła stołu dzieje, ale dopóki wygrywam, to mi to nie przeszkadza;)

Przyjemna gierka o prostych zasadach, chętnie w nią na spotkaniu ze znajomymi pogram, ale własnego egzemplarza nie kupię, aż tak bardzo nie wciąga.

Kupione na prezent w celu promowania spędzania wolnego czasu rodziców z dziećmi przy wykorzystaniu gier. Tematyka wydała mi sie zachęcająca (u dzieci obrzydliwe=super!), w dodatku gra angażuje ruchowo. Mól Szachrajek w innym gronie przyjął się bez zastrzeżeń, więc traktuję gry z tej serii jako pewniak. Zobaczymy, czy prezent się sprawdził.

Komentarz miał się zacząć od "NIKT NIE CHCE W TO ZE MNĄ GRAĆ!" - ale znalazło się rozwiązanie:
w Robinsona da się grac bez nadmiernego rozwlekania rozgrywki pod warunkiem, że jeśli przy planszy znajdzie się "Rozważacz" mojego pokroju (przecież muszę przemyślec wszysztkie opcje), to trzeba koniecznie dokoptować do drużyny kogoś, kto nad Rozważaczem zapanuje i utrzyma jego rozważaczkowate zapędy w ryzach. W przeciwnym wypadku nikt nie będzie chciał już powtórzyć tej gry (oprócz wiadomo kogo). No chyba że lubicie grać sami...
Plus za dodatkowe bezpłatne scenariusze.

Wybrałam ten dodatek spośród wielu innych ze względu na styl rysunków i ilość szczegółów w obrazkach. Wymyślanie skojarzeń do zbyt uproszczonych obrazków to dla mnie jak zdobywanie górskich szczytów (jedno i drugie nie do przejścia).

Dziecku (9 lat) się bardzo podoba. Dorośli mają mieszane uczucia. Trochę to dziwne, bo rozgrywka wywołuje duże emocje, muzyka z płyty jeszcze je podkręca. Za każdym razem jest dużo krzyku, ponagleń, jęków i westchnień. Tylko za każdym razem, mimo tych wszystkich emocji, odczuwam w jakimś dziwnym miejscu z tyłu głowy znudzenie. Dziwne miejsce z tyłu głowy zostało też odkryte przez drugiego Współgrającego Dorosłego:) Za mało tu główkowania, ale wszystko na korzyść szalonej interakcji.

jakoś nas nie wciąga na dłużej, za to dzieci przepadają

Kiedy ja wnią grałąm? Rok temu. Cały czas o niej marzę:)

Ciężko zebrać większe grono, ale gdy już się uda, prawie każdy chce grać w Mafię.

Taboo jest dobre i po polsku i do nauki języków. Taboo po turecku - bezcenne.

Trochę czasu minęło, odkąd grałam w tę wersję u znajomych, ale do tej pory ją wspominam, Dużo szczegółów na obrazkach zdecydowanie pomagało. Na początku trudno mi było się przełamać, ale potem już była tylko świetna zabawa. Hasło wieczoru: sprężyny rządzą!

Gra wciągnęła starszych i młodszych. -razem - i niekoniecznie to młodszy zawsze przegrywał.

Element edukacyjny - pytania qquizowe - zdecydowanie na plus.
Sama gra porządnie wynudzi dorosłych. W sumie to córka tez po nią za bardzo nie chce sięgać. Za to pytania podobały się wszystkim.