Tomasz - recenzje

Chwilowo bez oceny, bo wciąż jestem w trakcie lektury. Całość czyta się wyśmienicie, każda strona bije po twarzy pomysłami na sesje. Mieszanka dzikiego zachodu, steampunku i magii brzmi jak rewelacyjny pomysł na klimat, który pozwala stworzyć wiele zróżnicowanych postaci i przygód.

Poziom ilustracji od dosłownie żenujących, po fantastyczne. W sumie przyzwyczaiłem się już do tego roźdźwięku w podręcznikach RPG, ale tutaj widać go szczególnie mocno.

Nieważne, jak wyglądały grafiki w oryginalnej wersji. Jak się chwalą, że ilustrują grę od nowa, to niech zlecą to profesjonaliście, nie licealiście.

Jak...jak oni to robią? Jak to możliwe, że biorą uznanego autora gier planszowych i ilustrują jego grę tak absolutnie odrażającymi grafikami?

Jeżeli szukacie cięższej i dłuższej gry dla bardziej zaawansowanych, to przestańcie szukać. Czachy dymią od myślenia, a plecy bolą od wbijania w nie sobie nawzajem noży.

Rewelacyjna szata graficzna. Żadna inna gra takiej nie ma. Mechanika przyjemna i niezbyt wymagająca. W sam raz jako przerywnik między cięższymi planszówkami.

Moja nowa ulubiona gra.

Grałem wielokrotnie w każdym wariańcie - 2, 3 i 4 osobowym. W każdym sprawdza się świetnie, chociaż w 4 osoby gra sie najlepiej ze względu na wyścigi na stopniach świątyń.

Grałem w tę grę przynajmniej z 10 razy i za każdym razem obierałem inną taktykę. Sposobó na zdobycie punktów jest kilka, a każdy z nich można osiągnąć kilkoma sposobami. Przy pierwszej rozgrywce głowa aż puchnie od możliwości.

Worker placement jak żaden inny. Mechanika obracania kołem zmusza do planowania 3-4 tury na przód. Zdecydowanie POLECAM.

Jeszcze nigdy nie czułem się tak brudny. To grzech kupować taką dobrą planszówkę za tak śmiesznie małe pieniądze. Wszyscy będziemy smażyć się w piekle.

Nie zrozumcie mnie źle, nigdy nie grałem w tę grę, ale sam koncept brzmi jak najbardziej depresyjna gra na świecie. Nie dość, że to gra wyłącznie jednoosobowa, to celem gry jest pomoc Robinsonowi wynieść się z wyspy, żebyśmy mieli w końcu święty spokój. Przybijające.

To jedna z tych gier, w które możesz zagrać dosłownie ze WSZYSTKIMI. Bajecznie kolorowe ilustracje i zasady, które można wytłumaczyć w dosłownie 2 minuty. Oryginalna mechanika bazująca na skojarzeniach. Grałem dopiero parę razy, ale obstawiam, że wiele wody upłynie w Bałtyku, zanim się znudzi.

Ocena zależy od preferencji. Jeśli szukacie rozwałki, albo parugodzinnego budowania królestwa, to nie macie czego tu szukać. Choć lubię oba wymienione typy rozgrywki, dla mnie osobiście Dixit zasługuje na

5/5