Abominacja to specyficzna gra strategiczna osadzona w roku 1819 w Paryżu.
Jesteśmy naukowcami wykorzystywanymi przez monstrum stworzone przez Frankensteina do stworzenia kolejnego stwora.
Gra ma ciężki i mroczny klimat, często nasze wybory są moralnie dyskusyjne, a wszystko po to żeby wygrać w tym makabrycznym wyścigu.
Gra ma sporo zasad, a ich przyswojenie może chwile zająć. Warto jednak poświęcić chwile na przeczytanie ich czy obejrzenie wideo z zasadami bo gra oddaje świetną rozgrywką i naprawdę miło spędzonym czasem. A jeśli o czasie mowa to gra potrafi zająć kilka godzin, dlatego też jeśli ktoś nie lubi długiej partii przy stole, powinien się 2 razy zastanowić nim wybierze ten tytuł.
Ogólnie polecam bo gra jest wykonana naprawdę dobrze. A klimat i tematyka dla fanów sprzedaje się sama bez konieczności polecania.

Od zmierzchu do świtu to lekka i szybka gra w tematyce wampirów. Jeśli ktoś szuka w tym tytule mrocznego i ciężkiego klimatu może się trochę zawieść.
W tej grze budujemy talie i wydajemy punkty ruchu na poruszanie się po mapie i polowanie. Gra nie ma skomplikowanych zasad. Dla początkujących graczy ustalanie pierwszeństwa w turze może wydać się chaotyczna, trzeba pamiętać o kilku zasadach i po 2-3 rundach wszystko będzie jasne.
Interakcja między graczami jest niemal zerowa, wiec jeśli ktoś szuka tytułu gdzie gracze mogą sobie mocno przeszkadzać to również nie tytuł dla was.
Grafiki na kartach są mocno w stylu Albi, kolorowe, rysunkowe i naprawdę miłe dla oka.
Gra ma w sobie wiele humorystycznych akcentów. Nie wiem czy cena >200 zł jest adekwatna do zawartości gry, ale Albi często robi promocje na ten tytuł i można go nabyć nawet za 50 zł.
Polecam ale nie każdemu :D

Ja jestem fanem wszystkiego co związane z Cthulhu, wiec moja ocena na pewno ma jedną gwiazdkę więcej za sam fakt uniwersum. Ale jeśli miałbym ocenić obiektywnie tą grę a takie powinny być te oceny to oceniam na naprawdę solidny tytuł.
Zaczynając od oprawy graficznej, nie odbiega od innych tytułów z uniwersum Lovecraft'a, Grafiki na kartach i żetonach, są wykonane typowo ale bardzo dobrze. Mapa jest przejrzysta.
Instrukcja napisana prosto i zrozumiale, dobrze wytłumaczone poszczególne etapy rundy i przykłady sprawiają że opanowanie zasad nie jest czymś trudnym. Trzeba dodać, że pod kontem zasad gra nie jest jakoś skomplikowana.
Co do samej rozgrywki, ciekawa mechanika programowania akcji powoduje, że mimo że jest to kooperacja to możemy popsuć plany innych graczy. Na plus różne poziomy trudności.
Grając w Ostatnią godzinę na poziomie łatwym można przegrać wiec nie jest to podział na zawsze wygrasz, 50:50 i nigdy nie wygrasz. Jeśli chodzi o akcje badaczy (niezależnie od ilości graczy zawsze jest ich 4) to przy rozgrywce 2 i 4 osobowej każdy gracz zagra 2 lub 1 akcję. Nie znaczy to jednak że rozgrywka dla 3 graczy jest niesprawiedliwa i źle przeskalowana. Dzięki cyklicznej zmianie pierwszego gracza, każdy będzie miał prawo zagrać więcej akcji niż inni pozostali.
Nasze decyzje podczas używania kart pierwszeństwa czy kart akcji, mają ogromny wpływ na przedwiecznego i potwory, dlatego mimo że gra jest prosta w zasadach to wymaga sporo kombinowania, a programowanie kolejności akcji sprawia że do gry wkrada się spora losowość i chaos co dla mnie jest na plus.
Rozgrywka trwa około godziny, 8 rund. Możemy też po dowolnej rundzie spróbować przerwać rytuał co natychmiast może zakończyć grę, a rezultat czy wygramy czy przegramy zależy w dużej mierze od szczęścia i od tego jak dobrze zgłębiliśmy tajemnice rytuału .
Podsumowując:
Przyjemna, szybka gra w świece Cthulhu

Magia i Myszy jest kooperacyjną grą przygodową.... i tyle, bo jeśli chodzi o to czym jest ta gra można znaleźć na wielu stronach. A historia przedstawiona w grze? To każdy powinien sam odkrywać w gronie przyjaciół.

Nie zdradzając szczegółów jest to gra RPG przeniesiona w realia szczurów, karaluchów czy pająków zwalczanych przez mysich bohaterów. Historia w grze jest opowieścią, którą poznajemy w trakcie trwania rozgrywki, dzięki przerywnikom które czyta narrator całej zabawy, wybrany spośród graczy.
Gra na pewno nie jest na jedno posiedzenie. Można ją grać w trybie kampanii i pewne przedmioty, ekwipunek przechodzą z rozdziału na rozdział, można też grać każdy rozdział jako osobną grę choć traci to na wrażeniach z rozgrywki. W celu zapisywania przedmiotów wspólnych, ekwipunku czy umiejętności można korzystać z aplikacji mobilnej która jest dostępna w języku angielskim i jest dość prostym dodatkiem, zastępującym zdjęcie czy notatkę na kartce.

Gra potrafi dokopać, nie każdy rozdział udaje się przejść za pierwszym razem, ale nie jest to minus, wręcz przeciwnie.
Polecam grę każdemu kto lubi gry kooperacyjne, z rozbudową postaci czy scenariuszem, ale także każdemu kto chce mieć grę na kilka wieczorów z przyjaciółmi.

Bitoku dla mnie doskonała, japońska mitologia to coś co trafia w moje serduszko dlatego też gra 5/5.

Po pierwsze gra jest bardzo kolorowa, a na planszy dzieje się wiele... może trochę za wiele. Mnogość ikon i akcji na mapie może przytłoczyć graczy na początku, kiedy nie znamy co jak działa. Instrukcja czy podpowiedzi potrafią się zagotować od ciągłego wertowania czy sprawdzania. Kiedy poznamy już grę mapa już tak nie przeraża.
Nie można jednak nie uznać wykonania. Gra ma bardzo ładne karty, plansze, komponenty. Gra się w nią bardzo przyjemnie.
Jeśli ktoś nie lubi długiego rozkładania gry i wielu elementów powinien omijać ten tytuł, choć ja uważam że powinno się dać mu szanse bo mimo, że jest co rozkładać i składać w tej grze to wrażenia z rozgrywki rekompensują to w 100%
Jeśli chodzi o granie w dwie osoby to w mojej opinii nie ma tragedii choć zgodzę się z wieloma opiniami że im więcej osób tym lepiej. Miałem przyjemność grać w 2 i w 3 osoby i w obu przypadkach bawiłem się równie dobrze.

Polecam każdemu kto lubi gry euro, każdemu kto lubi mitologię japońską.