O grze można powiedzieć tyle, że jest w porządku.

Największym jej mankamentem to mała interakcja pomiędzy graczami - na 233 kart w grze może z 10 taką interakcję wprowadza, gdzie ich zagrywanie to w zasadzie zdecydowana większość rozgrywki. Co prawda tą interakcję pomiędzy graczami można nieznacznie zwiększyć wprowadzając alternatywną zasadę rozdawania kart, czyli tzw. draftu, to jednak niezależnie od tej decyzji, każdy gracz będzie cały czas grał "własną" grę.

Zaletami tej gry to różnorodność ciekawych mechanik i oryginalnych rozwiązań - mnogość surowców, uzależnienie wprowadzenia niektórych rozwiązań od panujących na planecie warunków atmosferycznych czy wymóg oszczędzania zasobów poprzez strategiczny dobór kart to tylko niektóre z nich.

Dobrze również jest zrealizowana koncepcja terraformacji, gdzie w trakcie gry rzeczywiście można poczuć się jak przedstawiciel megakorporacji przekształcającej Marsa w miejsce zdatne do życia.

Podsumowując, Terraformacja Marsa jest grą na pewno mocno przereklamowaną, szczególnie w kontekście "gry roku" - ciekawe rozwiązania przegrały niestety z brakiem interakcji pomiędzy graczami. Pomimo tego, zdarza mi się czasem sięgać po ten tytuł.

Na początku gra nawet wciąga, ale kiedy gracz staje się bardziej doświadczony, rozgrywka bywa nużąca i niezbyt ciekawa. Mało możliwości rozgrywki i urozmaiceń są powodem, dla którego dosyć szybko odłożyłem tę grę na półkę.