Shiraco - recenzje

Dałbym ocene 3.5 bo hm... no gra jest zbyt prosta i nawet dodatkowe karty nie za bardzo to zmieniają. Podoba mi się to kombinowanie, zwłaszcza, jak przeciwnik jest wymagający, ale przeważnie rozgrywka trwa kilka minut i koniec. Wydaje mi się też, że w porównaniu ze zwykłym pentago, to ta wersja ma słabszej jakości kulki, ale może mi się tylko tak wydaje. Bardzo za to fajna plansza, którą się przestawia, to akurat bajer fajny :D.

Swego czasu moje odkrycie roku. Gra mała, ale tak dużo w nią wciśnieto, że byłem w szoku ajk można kombinować, zagrywać, jakie strategie robić, no w szoku byłem. Minus niestety, że jest losowa. Możemy tak słabe karty dostać, że choćbyśmy byli najlepszymi strategami to nie mamy szans na wygraną. Miałem w turnieju w finale taką rozgrywkę, że przeciwnik mi pisał, że takie rozdanie miał, że obojątnie co wykładał bo i tak wiedział, ze wygra. Także no bywa czasem irytującow, ale ogólnie karcianka mega.

Ta gra to w zasadzie implementacja mechaniki ze znajej gry "Świat Dysku" w świece Wiktoriańskim. Sama mechanika prosta a klimat jak dla mnie na plus bo uwielbiam klimaty Sherlocka Holmesa. Minus jak dla mnie za plansze, która nie wiem czemu wydaje się dość jaskrawa jak dla mnie, a w dodruku już aż tak nie była, więc może mój egmeplarz taki po prostu był. W każdym razi eteraz ta gra nie jest zbyt droga a fun z gry jak najbardziej jest :).

Bardzo łatwa i przyjemna gra, w której rozgrywka potrafi być szybsza niż samo rozłożenie gry a już napewno z jego tłumaczeniem :P. Wybieramy jedną karte, a reszte dajemy kolejnej osobie. Zbieramy zestawy by zdobywac pkt. zbierać surowce, czy odpalać jakieś efekty. Prostota, która sprawdza się wyśmienicie. Są dodatki do tej gry, ale dla mnie sama podstawka, ewentualnie z jednym dodatkiem to wystarczająco dla ej pozycji.

Fajna gra imprezowa, ale uważam, ze wersja obrazkowa jest trochę lepsza. Czytanie ciągle co jest napisane na kartach bywa uciążliwe i trzreba się albo przyzwyczaić i zapamiętać szybko co jest, by dobrze navigować dostając podwiedz, albo po prostu kupić wersje obrazkową, gdzie wszytsko widać jak na dłoni :).

Zdecydowanie lepsza wersja gry "Tajemniczego domostwa". Dlaczego ? Ponieważ zasłonka ducha robi robotę i jest naprawdę super. Wszystko mamy przed sobą, a nie, że wszyscy widza, na co sie patrzysz czy tam kombinujesz, by nikt nie skumał co robisz. Tutaj zasłonka robi genialną robote. Sama mechanika i motyw gry też fajny. Podoba mi się wykorzystanie kart jak w Dixicie do przedstawiania snów i wizji. Wszystkim się podobało :)

Na razie oceniam grę na 3.5 bo po kilku partiach nie ejstem jeszcze przekonany do niej. Po pierwsze, wydaje mi się, że Hyde ma łątwiej, bo łatwiej jest zrobić różnice w wyniku rundy niż doprowadzić do remisu. Inna sprawa, to losowość, która czasem irytuje, chociaż to nie tyle losowość, co to, że nie wiemy, co ma przeciwnik i na końcu jak pozostaje po jednej karcie nie mamy już wyjścia i musimy zagrać to co jest i zobaczyć, jaki będzie rezultat. Nie mniej jednak, musze bardziej ograc i spróbować wykorzystać ten lement jako strategie :)

Już dawno nie grałem, ale podobało mi się w tej grze to, że wszytskie zasady to dwie kartki A4 :P. A mnogość staretgii i decyzji jest ogromna, a wszystkod latego, że mamy karty, które zagrywamy i ninimi wyklonujemy akcje :). Naprawde przyjeemna gra, Ciekawy jestem dodatków, podobno salsa dużo zmienia, ale nie miałem okazji testować.

Co do tej gry mam mieszane uczucia. Zaczynając od warstwy klimatycznej, która tutaj akurat trzyma wysoki poziom. Fajne ilustracje, potwory, no czuć ducha Cthulhu. Mechanicznie gra też jest prosta, wykonujemy akcje w pomieszczeniach statku i dążymy do spełnienia określonych warunków. Jendakże... problem pojawia się, gdy umiejętnośc danego bohatera daje duży protip w danym pomieszczeniu. Prawie pewne jest, że większość gry jak i nie całą, spędzimy w tym pomieszczeniu, bo szkoda sobie utrudniać i tracić te korzyści, a jak tego się nie zrobi, to zaraz mogą wyjśc podejrzenia. Do tego były stwierdzenia, że przez całą grę nie czuło się, że coś się robi, tylko to bardziej sama gra się toczyła. Coś w tym jest. Jednakże były rozgrywki, że gra potrafiła być emocjonująca. Ja pamiętam, że przez całą grę prawie ciągle robiłem to samo, mimo, że byłem ukrytym złym i na sam koniec w decydującym momencie, gdy wszystko zależało ode mnie ukazałem swoja nautrę hehe, ale czy warto czekać prawie całą grę na ten moment, no nie wiem. Nie jest źle, ale mogło być lepiej :).

Powiem wam, że ta gra bardzo mnie zaskoczyła. Nie występuję down time ponieważ rundę można rozgrywać równocześnie (chyba, że chce miec pewnośc, że nikt nie oszukuję, to pokolei :P ). Zasady bardzo proste, do tego wszyscy mają równe szanse (z tą różnicą, że występuje losowość przy doborze skarbów i akcji faz). Ilośc osób nie ma znaczenia, bo interakcja między graczami praktycznie nie występuję (jedynie mamy wyścig, kto pierwszy wykona dany cel, to otrzyma wiecej pkt), a grając w dwie czy cztery osoby, akcje wykonujemy te same. Kombinowania zaś trochę jest, strategie ? Jak najbardziej. Staramy się tak rozrosnąć by zdobyć jak najwiecej pkt, więc kombinujemy, jak iśc, gdzie się wybudowac itd. no przyznam, że bardzo mi się podobało, chociaż to bardziej dla osób, co lubią kombinować tak samemu a później pochwalić się uzyskanym wynikiem licząc, że ma się najwyższy :P. Nie mniej jednak mi się fajnie grało. Minus troszkę za cene gry, bo jednak jest droga, patrząc na to, co oferuje.

Przeniesienie klasycznego Splendora do świata Marvela napewno wielu przypadnie do gustu. My jako fani tego świta (tzn. lubimy go, może strikte maniakami nie jesteśmy :P) pomysł bardzo się spodobał, jednakże realia okazały się ciut gorsze. Sama mechanika prawie taka sama, ale dodano kilka elementów, także jest więcej mozliwości zdobycia pkt, i więcej warunków zakończenia gry, grafiki także są bardzo łądne, ale... zbyt kolorowe, żetony zbyt jaskrawe, więc czuje się, jakbym grał w cukierkową wersje splendora, zapakowaną w fajny temat. Tak jak lubie świat Marvela, tak wolę jednak klimat klasycznej wersji.

hm... co mogę powiedzieć jest to ten typ dodatku, który tak naprawdę powinien od początku znaleźc się w podstawowym pudełku. Dzieki plastikowym planszetkom nic nam nie lata i jest stabilniejsze, takze czemu nie zdecydowano się od razu na to ? Może by gra była tańsza i trafiła do większej ilości osób ? Może być, nie mniej jednak, jak ktoś myśli o ładzie na stole, to polecam się zapopatrzyć :). Jeżeli komus to nie przeszkadza, to nie ma co kupować tego. Aaa no tak, planszetki z innymi układami hm... no są spoko, po prostu spoko.

Fajna gra w układanie kafelków na planszy i ra się przyjemnie, ale fajerwerków nie ma. Myślałem, że w wersji zimowej bedę bardziej czuł klimat świat, niestety mało wyczuwalny jest to aspekt. Sama rozgrywka jak w zwykłym Patchworku. jest dobra, jak dobrze kafelki sie ułożą. Najlepiej nie układac drogich obok siebie, taka moja rada, bo może dawać jednej ze stron lekką przewagę ;)

Powiem wam szczerze, że nie sądziłem, że ta gra i to o takie tematyce będzie tak przyjemna i fajna. Do tego jest nad czym pogłówkować i to dość mocno, jak się chce za wszystko punktować co nie zawsze się zdarza, ale jest to swego rodzaju wyzwanie. Temat może nie mój ulubiony, ale ładnie to wygląda i to chyba najważniejsze. A jak ktoś lubi koty, to już w ogóle będzie tematycznie w raju :D

Jubileuszowa wersja wygląda fajnie, rozgrywka też przyjemna, ale szczerze mówiąc, wolałbym zamiast tego kupić Big Boxa. Jedyna rzecz, która przekonała mnie by dokupić tą wersje, to to, że big boxa cięzej jest gdzieś zabrać. Po za tym posiada naklejki na meple, co dla mnie akurat bardzo fajny plusik. Po za tym, może jak ktoś w ogóle nie ma, a zabiera gierki czesto w podróż, to ta wersja będzie odpowiednia :).

Fajna, druga odsłona serii Azul, która od początku mi się spodobała. Jednakże wydaje mi się, że jest to też najbardziej zawiła edycja (nie grałem w 4), przez co też dużo osób może jej niedocenić. Do tego można tutaj złapać sporo ujemnych pkt. Nie mniej jednak, uważam, że tak jak pozostałe, warto mieć w kolekcji.

Epicka gra 4x w kosmicznym klimacie. Mimo duże instrukcji i dużej ilości elementów, gra nie jest trudna. Dość łatwo przyswoić podstawowy trzon rozgrywki a potem ewentualnie można dopytac o jakieś niuanse. Różnorodność ras, fajne wykonanie, no miodzio. Tylko no... gra to tak ponad 10h potrafi nawet trwać :P. Down time też bywa długi, zwłaszcza, jak dochodzi do walki. Mnie osobiście po 6h dopada ziewanie, ale niedługo później znów się mega wkręcam :P. Śmiesznie trochę ale tak już przy tej grze mam. Rozkładanie też bywa długie, jak i chowanie gry. Jeszcze nie wiem, czy środkowa planeta jest na tyle mocna, że jak się chce wygrać grę, to trzeba o nią walczyć, czy można zignorowac i próbowac inaczej. Nie wiem, bo w partiach moich, zawsze wygrywał ten, co ją podbił. Trzeba nastepnym razem spróbować innej strategii i zobaczymy :P

Nie grałem jeszcze w ostatnią część ale porównując do 1 i 2 to ta wydaje się najlepsza. Jest prosta ale ma sporo możliwości kompinowania. Do tego nie chapie się dużo ujemnych pkt i zbieranie większej ilości elementów daje plusy, a nie jak w poprzednich przypadkach, że nagle dostajesz tyle klocków i minusy zbierasz. Także bardzo fajna część :)

Powiem tak, no zestaw ulepszeń fajny, pod względem podwójnych plansz, aczkolwiek wolałbym aby to się już znajdowało w podstawce, a nie jako osobny dodatek, bo praktycznie plansze z podstawki trafiaja tutaj i prawdopodobnie nigdy nie będą używane. Więc ogólnie komponenty fajne, ale powinny być w podstawce od początku

Powiem tak, nie jestem fanem gier kooperacyjnych, a wręcz nie lubię ich. Jednakże Eldritch to chyba jedyna gra, w którą mi się naprawdę fajnie gra, w której czuje klimat (który w mojej opinii jest świetny) i przyjemność z rozgrywki. Zasady nieskoplikowane, jest może troche niuansów i rzeczy, do których trzeba się przyzwyczaić ale mimo wszystko, jeżeli chodzi o kooperacje, to dla mnie max ocena. Jeszcze nie trafiłem na grę kooperacyjną, w która bym lubił tak grać.