Rieviel - recenzje

Samej grze nie mam nic do zarzucenia, choć nie jest czymś, w co bym grał cały czas. Przy dwóch osobach mogą się pojawiać połączenia kart, które niszczą drugiego gracza już po 3 epoce.

Gra wydaje się być próba konkurencji na MtG. Jest jednak w niej coś, co odróżnia ją od innych karcianek - karty chodzą po polu bitwy!Jest to jeden z elementów, który naprawdę wyróżnia MW i sprawia, ze wybija się na tle innych karcianek.

Prosta i dobra gra plenerowa. Jej jedyny minus to to, że nie da się grać w domu i trzeba wyjść na dwór, a z pogoda różnie bywa

Ciekawa gra, w której trwanie przy jednym wyborze nigdy nie prowadzi do zwycięstwa. Jest bardzo dobrze wykonana, duży plus za organizer do tokenów ras. Mnoga liczba kombinacji rasa-cecha sprawia, że żadna rozgrywka nie jest taka sama.

Bardzo dobry zestaw dodatkowych kart. Tak jak inni pisali, seić energetyczna jest najlepsza kartą. Szkoda tylko, że często trudno na nią trafić przy natłoku kart na epokę.

Klasyka imprezówek. Prostszej gry już chyba nie ma. A im więcej osób, tym ciekawsza rozgrywka.

Kolejka uproszona do minimum. Świetna oprawa, proste zasady, karty w rozmiarze MtG (czyli łatwo zakoszulkować) i rozmiar sprawiają, ze grę łatwo jest zabrać , szybko wytłumaczyć i zagrać parę razy z rzędu. Pierwszy raz spotykam się z tym, że pudełko jest aż za ciasne (zwłaszcza przy koszulkach), co dziś jest rzadkością w grach!

Ta gra jest niczym życie - nieprzewidywalna, brutalna, i zła. Potrafi dać ciastko, by chwilę potem kopnąć w kolano, wytarzać mordę w błocie i zabrać ciastko. Tu nie ma miejsca na nieśmiertelnych herosów którzy wychodzą cało z opresji. Tu sprawa jest prosta. Wahadło śmierci - jeśli jesteś szybki, uskoczysz, jeśli nie, wahadło robi z ciebie krojoną szynkę i odpadasz z gry. Tak po prostu. Nawet jeśli zdobędziesz jakiś skarb, ale spóźnisz się z wyjściem z lochu - bardzo mi przykro, Krata opuszcza się i twoje kości zostaną tu po wsze czasy. Odważysz się zagrać i zjeść zęby zanim uda Ci się cokolwiek osiągnąć?

Szybsza i w moim odczuciu trochę trudniejsza wersja gry. Uproszczenie mechaniki kart do kości było zarazem genialnym i bezdusznym rozwiązaniem - zrozumie mnie ten, kto pomimo posiadania 4-5 kości nie potrafił 3 razy pod rząd wyrzucić tej cholernej 13+.

Mocny co-op, który uczy, że nie zawsze da się wygrać. To nie jest gra na, w którą można wygrać ot tak, trzeba się napracować i nagłowić. Dopiero po kilku rozgrywkach z win ratio 1:10 udało nam się rozgryźć sposób działania na różne sytuacje. Dobra gra dla strategów i co-opów

Solidna gra rywalizacyjna o najlepsze dojścia do kamieni szlachetnych. Gra jest tak prosta, że mogłem w nią zagrać po 5-minutowym tłumaczeniu zasad.Jest to ten typ gry, gdzie doświadczenie i łut szczęścia mają duże znaczenie.

Gra niezwiązana ze swoim tytularnym poprzednikiem. Może stanowić dobry wstęp dla najmłodszych w świat gier planszowych. Ładnie wykonana, nie-stała plansza pozwalająca na pewne wariancje wyglądu trasy i prosta mechanika sprawiają, ze do dobra gra familijna.

Mocna gra o szybkim tempie. Jedyny minus to wymagana aplikacja. Szkoda, że nie ma ręcznego kalkulatora scenariusza i stopera w zestawie dla 'bezprądowców'.

Days of Wonder jak zwykle się postarało. Ładnie wykonanie i solidne zasady. Czego chcieć więcej?

Niszczenie przyjaźni wkroczyło na nowy poziom. To już nie jest jakieś tam podkupywanie dobrych miejsc na hotel i ściągania haraczu od ludzi za wejście na moją posesję. To jest ordynarna walka o to, kto pierwszy ułoży trasę w dobrej lokacji, przy okazji niszcząc misterne plany wszystkich wokół. Tu nie ma miejsca na przyjaźń. Liczy się tylko to, by wykonać swoje zadania.

Solidna gra dla dwóch osób. Uwe jak zwykle się postarał. Gdy pierwszy raz moja luba zaproponowała mi szycie kocyka byłem lekko zdziwiony, choć bardziej ją zdziwiło to, ze mam i umiem używać maszynę do szycia. Na pozór trywialny temat gry jest przykrywką dla tetrisa na sterydach granego na czas. Trzeba myśleć z wyprzedzeniem który element spośród wszystkich najlepiej będzie pasował oraz nie kosztował zbyt dużo w guziczkach (pieniądz gry) oraz czasie (za każdy element idzie się na torze czasu o określoną ilość pól). Po kilku tygodniach grania, w tym dwóch nad morzem, gra nadal nam się nie znudziła. Do polecenia wszystkim parom na zimniejsze wieczory by się ogrzać pod kocykiem przy grzańcu.

Kilka trybów rozgrywki, zawsze inna plansza i obszerne pudełko, którego wypraska wygląda jakby miały być dodatki - cud, miód i maliny. Niektórym wydaje się, że 10 tur to dużo - ale nie zawsze tak jest, a zwłaszcza przy strażnikach. Nieraz zdarza się, że zabraknie tej 'jednej tury'. Kolejny niszczyciel przyjaźni i świetna zabawa na długie godziny.

De facto to samo, co poprzednie duszki, tylko z nowymi przedmiotami. Jeśli nauczyłeś się wszystkich kart na pamięć, warto podmienić grę na tą wersję. lub wymieszać oba zestawy dla większego wysiłku umysłowego.

Gra na spostrzegawczość i refleks. Dobra do grania w całym przedziale wiekowym.

Ciekawa gra dla dzieciaków. Trochę przyjemności, trochę rywalizacji, trochę wiedzy.