Agasia - recenzje

Gra jest fantastyczna. Z klasycznego karcianego "Banga" zostało odrzucone wszystko co niepotrzebnie wydłużało grę lub komplikowało zasady i zostało tylko to co najlepsze. Nadal mamy grę blefu (w zależności od roli każdy ma inny cel do zrealizowania), bardzo dynamiczną i niezmiernie wyciągającą. Porwała nawet moich kompletnie niegrających znajomych, nikt nie miał kłopotów ze zrozumieniem zasad i rozgrywkom nie było końca.
Trzeba tylko pamiętać, że to lekka gra towarzyska, gdzie wiele zależy od szczęścia przy rzutach kostkami. Taka wesoła strzelanka, idealna do piwa.

Gra w odgadywanie historii, tym razem oparta na ciekawych faktach z życia. Dzięki temu jest dużo bardziej różnorodna niż "Czarne historie" (chociaż zabawa na tym samym polega).
Narrator czyta fragment opowieści, a pozostali gracze, zadając pytania zamknięte (z odpowiedzią tak/nie) próbują poznać odpowiedź. Idealna na imprezy lub w podróży, bo nie potrzebuje w ogóle miejsca (nic się nie rozkłada na stole). Plus za walor edukacyjny - dużo tu ciekawostek.

Zdecydowanie jedna z moich ulubionych gier. Wiele wyborów, różne drogi do zwycięstwa, piękne wykonanie i lekko kobieca tematyka - czego chcieć więcej? Niech się tylko panowie nie zniechęcają, że to gra o szyciu kreacji balowych, Was też wciągnie :-)
Jest to euro, ale z klimatem bijącym z pełnej przepychu planszy, szczegółów wykonania, detali rozgrywki. Wprawdzie interakcji tu niewiele, ale nie ma męczących dłużyzn. Początkujący gracze mogą mieć problem z ogarnięciem wszystkich zasad, więc nie polecam na pierwszy planszówkowy ogień, chociaż uczciwie muszę napisać, że reguły nie są trudne i całkiem szybko gracze orientują się we wszystkich możliwościach.
Jeśli szukacie ciekawej gry z wieloma możliwościami i dodatkowo miłej dla oka, to "Rokoko" jest dobrym wyborem.

"Pędzące żółwie" jest bardzo popularna, zwłaszcza wśród młodszych graczy, Rozgrywka jest szybka, bardzo losowa, ale wymaga odrobiny kombinowania i na pewno umiejętności liczenia.
Jeżeli dzieci nie rozumieją istoty wyścigu, to zagrywają karty jak leci, choć może to też służyć nauce liczenia. Na pewno jest to ciekawy tytuł, tylko po prostu musi "zaskoczyć". Nie porwała mnie jednak, ani obdarowanych nią dzieci wystarczająco bardzo, aby dać jej wyższą ocenę.

Gra, która przebojem wdarła się na szczyt listy HOT na Boardgamegeek i nadal jest w czołówce najlepszych gier w ogóle. Ogrom wyborów (mechanika worker placement) i opcje dodatkowe, rozszerzające możliwości gry sprawiają, że rozgrywki szybko się nie znudzą. Plus za wariant rodzinny, który pozwala łatwo zaznajomić się z mechaniką gry i sprawdza się dobrze nawet przy początkujących graczach (chociaż Agricola nie należy do najłatwiejszych pozycji). Gra ma ograniczoną liczbę rund, dzięki czemu nie trwa w nieskończoność, ale też stawia przed nami wyzwania - nigdy nie jesteśmy w stanie zrealizować wszystkich zamiarów. Premiowany jest równomierny rozwój - za braki mamy punkty ujemne, a wysokie nadwyżki pozostają bez bonusów - nie można wygrać skupiając się na jednym elemencie, trzeba zadbać o całe gospodarstwo. Przy okazji warto wspomnieć, że gra dobrze się skaluje i posiada też wariant solo.
Minusy to czas składania i rozkładania gry (elementów jest sporo) oraz nierówne karty, niektóre potrafią dać przewagę.

Gra świetna, ale nie dla każdego. Przede wszystkim gra się bardzo długo (90-120 minut z opisu to śmiech na sali, nigdy nie grałam tak krótko), zasad jest sporo i trzeba chwili, aby je opanować. Baaardzo klimatyczna i ładnie wydana. Co się spodoba? - emocje podczas pościgu, wszechobecny klimat, wykonanie. Co może się nie spodobać - losowa walka, długi czas gry, czasami mało wymagające pułapki zastawiane przez Draculę.
Jeśli nie zaangażujemy się w rozgrywkę i nie poczujemy atmosfery pościgu, to może być nudna, dlatego przed zakupem warto przetestować. To trochę taka gra, że albo się ją uwielbia, albo nie znosi.

Bardzo dobra detektywistyczna gra dla dwóch osób. Wymaga kombinowania, planowania i przewidywania ruchów przeciwnika. Równowaga jest trochę zachwiana, policjantowi wygrać jest zazwyczaj łatwiej. Gra się krótko, łatwo o rewanż, bo na jednej grze się nigdy nie kończy.

Przepięknie wydana gra typu "worker placement". Wykorzystany mechanizm kół zębatych wymaga liczenia, aby się nie okazało, że nie zdążymy wykonać zaplanowanych czynności, bo kończy się rozgrywka. Liczba wyborów jest ogromna, ale zasady stosunkowo łatwo opanować (chociaż nie jest to pozycja dla początkujących). Trochę za mało możliwości zdobywania punktów zwycięstwa (zmienia to dodatek). Na plus stosunkowo krótki czas rozgrywki, chociaż mogą występować przestoje jeśli ktoś będzie miał paraliż decyzyjny (łatwo tu o to). Bardzo dobrze się skaluje, dlatego polecam tym, którzy często grają w 2 osoby, a tylko czasami w szerszym gronie.
Zdecydowanie warta kupna, ale niekoniecznie jako pierwsza w ogóle gra z mechaniką "worker placement", bo kółka przyprawią o zawrót głowy :-)

Nie ukrywam, że do zakupu skłoniła mnie promocja. Gra dość podobna do "Dominiona", ale ma zdecydowanie lepszy klimat, lepsze jakościowo karty (ale dużo gorszą wypraskę) i rozgrywka trwa dłużej. "Dominion" jest bardziej dynamiczny (chociaż niekończące się kombosy potrafią momentami uśpić rywali). Tutaj czasami długo czekamy na wystarczająco dobre karty, by zabić szczególnie wymagające bestie w lochu, co negatywnie odbija się na tempie rozgrywki. Warto zagrać, ja chętnie po nią sięgam od czasu do czasu, ale nie jest to dla mnie pozycja obowiązkowa.

Gra bardzo ciekawa, ale nie wybitna. Wymaga świetnej pamięci i bardzo dobrej komunikacji. Wygrana z maksymalną liczbą punktów jest bardzo trudna do osiągnięcia (plus - mamy wyzwanie, minus - czasami niemożliwa ze względu na układ kart). Wymaga bardzo dużego skupienia, dlatego po 2-3 partiach zwykle ma się dość (mimo, że rozgrywki są szybkie) i trzeba się trochę zrelaksować. Metalowe pudełko jest odporne na uszkodzenia i wystarczająco małe, aby móc je wszędzie ze sobą zabrać.

Naprawdę dobry tytuł imprezowy. Bardzo zabawny, ze pewną dawką losowości, mocno oparty o blef. Nie porównywałabym "Maskarady" z "Cytadelą", znacznie jej bliżej do "Listu miłosnego" (tylko "List" jest uboższy). Niektórym będzie się trudno w niej odnaleźć, ale bez blefu i śmiałych zagrań rozgrywka wiele traci. Przy sporej liczbie graczy wzrasta poziom chaosu. Plus za krótki czas rozgrywki.

Młodsza siostra "Agricoli", czyli jej wersja dla dwóch osób. Rozgrywka skupia się na hodowli zwierząt (w porównaniu z podstawką mamy tu dodatkowo konie) i przebiega bardzo szybko. Niestety dla mnie jest to gra zbyt uboga i zbyt szybka. Sama "Agricola" świetnie się skaluje, dostarczając rozrywki do 5 osobom (mamy nawet wariant 1-osobowy). Za kupnem tej części przemawiać może niższa cena i dużo krótszy czas zarówno samej gry, jak i jej rozkładania/chowania, dla mnie to jednak za mało.

Świetna gra nie tylko dla dzieci, ale i całej rodziny. Ćwiczy refleks, koncentrację i myślenie pod presją czasu. Ze względu na losowy czas wybuchu bomby dzieci nie są bez szans w starciu z dorosłymi, a ci drudzy też bawią się doskonale. Gdy karty z zadaniami już nam się opatrzą,to nic nie stoi na przeszkodzie aby wykorzystać bombę do mierzenia czasu, a pytania wymyślać samemu. Dla przykładu "Wymień imiona na literę A", lub "Jakie znasz miasta w Europie".

Bardzo porządne, dobre jakościowo koszulki. Są wykonane z dość grubej folii, więc należy mieć na uwadze to, że karty w nie włożone mogą się później nie zmieścić do pudełka.