Ot, matowa, czarna k100-a; tania i w miarę dobrze wykonana (choć jest już parę odprysków farby z cyferek).

Quarto! raczej nie trzeba reklamować. Zdobyte nagrody mówią same za siebie. Proste zasady, mnóstwo możliwości.

Wydanie nieodstające od jakości gry. Mobilne w kontekście gabarytów -- w trzęsącym się autobusie raczej nie zagramy :P.

Zacznę od jakości wydania, bo jest naprawdę wysoka. Copernicus spisał się na medal. Jedynym niedociągnięciem są białe wewnętrzne strony okładek, można było tam wdrukować np. poglądową mapę świata lub przynajmniej klimatyczną ornamentykę.

Warto też zaznaczyć, że dodruk z końca 2010 roku został poprawiony, bo błędów z erraty na stronie wydawnictwa już w podręczniku nie ma.

Jaki WFRP jest każdy widzi. Można go lubić lub nie, kwestia gustu. Moim osobistym zdaniem, najlepszy komercyjny (wielkoskalowy) świat fantasy. Duże pole do popisu dla MG, w zależności od upodobań: od czegoś w stylu mrocznego DeDekowego heroic'a do Jesiennej Gawędy. Osobiście preferuję raczej to drugie, choć bez skrajności.

Do tego dobra prosta mechanika dająca duże możliwości (zarówno jeśli chodzi o sesje jak i o kreację postaci graczy).

Zdecydowanie polecam. Niech moc Sigmar'a będzie z Wami!

Świetny dodatek dla każdego MG, ale po kolei.

Opis czterech kolorów to pozycja obowiązkowa, jeśli chcesz, żeby twoje sesje... nabrały koloru. Opis z podstawki tak naprawdę nic nie daje. Teraz już nie jestem pewien, czy chcę prowadzić w Rdzy... jeszcze wpędzę graczy w jakąś depresję albo coś...

Potem mamy 63-y strony pomysłów na sesje. Nie należy ich pod żadnym pozorem czytać na raz! Przed sesją siadamy, przeglądamy, aż coś na wpadnie w oko i rozwijamy albo traktujemy jako epizod urozmaicający świat. Jest tego dużo, możne nawet trochę za dużo, niektóre lepsze, niektóre gorsze.

"Przywal swoim graczom" jest całkiem niezłe. Niby oczywiste , ale od oczywistości do realizacji droga daleka.

Tajemnice MG umiarkowanie mi się podobały, ale to kwestia gustu.

Podsumowując, porządny dobrze wydany dodatek, choć spodziewałem się trochę czegoś innego (główne jeśli chodzi o proporcje rozdziałów). Jeśli kiedyś powstanie MG^3, to sugerowałbym więcej Tajemnic na większą skalę, plus dodatkowe informacje o świecie.

Pomysł jest obłąkany. Szczególnie w połączeniu z klasyczną sesją RPG. Otwiera zupełnie nowe możliwości kreowania postaci, często bez udziału MG.

Jestem jedną z tych osób, które piszą piórem i tylko piórem. Czym innym pisać listy w De Profundis jak nie piórem, zwłaszcza grając na początku XX wieku. Tutaj _forma_ jest bardzo istotna, na równi z treścią. Przez to niestety trudno znaleźć ludzi chętnych na granie; granie prawdziwymi listami, które tygodniami idą od nadawcy do adresata.

Słyszałem głosy, iż te 100 stron podręcznika jest niepotrzebne, że wystarczyłoby kilka, bo idea jest prosta. Nie zgadzam się, autor porusza wiele istotnych aspektów epistolografii, przy okazji serwując garść pomysłów na pierwsze "sesje" i parę rad jak zacząć, żeby to wszystko się nie rozleciało.

Wady, forma poczty elektronicznej mi się nie podoba (nie mówię, że jest beznadziejny, to po prostu zupełnie co innego, inna gra), ani tym bardziej styl w jakim jest to opisane. Czasami także styl listów od autora wydawał mi się naciągany czy wymuszony, szczególnie w momentach łączenia z opisem "mechaniki" gry. Choć czytało się je całkiem dobrze.

Polecam każdemu, kto lubi pisać, szczególnie pisać piórem, szczególnie listy w klimatach HPL. Listy są czymś co nasza epoka straciła, wydaje się, że już bezpowrotnie. Szkoda. De Profundis daję szansę ich wskrzeszenia, chociaż na chwilę, chociaż to tylko gra...