Świetny produkt ;) Moje marudzenie "o nie znowu kupujemy grę kooperacyjną, przecież wiesz jak bardzo nie lubię gier kooperacyjnych..." zamieniłam na "WOW, zagrajmy jeszcze raz i jeszcze raz i jeszcze raz".

Na razie udało nam się wygrać w czwórkę RAZ, ale spokojnie - to tylko dlatego, że nie stosowaliśmy się do jednej bardzo ważnej zasady, więc nie zaliczamy tego do swoich sukcesów.

Kolejne rozgrywki w dwójkę z losowaniem postaci (a co tam, niech będzie trudniej ;p) i póki co same porażki - czasem bywa już tak, tak blisko i nagle RACHU CIACHU i po rozgrywce, bo gdzieś nam coś pada w trzy sekundy. To gra trudnych wyborów, mniejszego zła i nie da się ukryć, że szczęście też się przydaje ;) choć przypuszczam, że przy większym ograniu da się nad nim panować.

Utrudniać grę można sobie na wiele sposobów a jak podstawka się znudzi to czeka podobno genialny dodatek - także do dzieła! ;) zapraszam do Rebela po Pandemię jak najszybciej. Wkręca strasznie! ;)

Przede wszystkim muszę zaznaczyć, iż posiadam Pandemika wraz ze wszystkimi dodatkami od ponad roku (w wersji angielskiej).

Gra
Mamy tutaj jedną z najlepszych kooperacyjnych gier o bardzo interesującym temacie – ratowanie świata przed epidemiami (patrz: ebola/ tudzież zombie xD). Każdy z graczy wciela się w jednego z specjalistów do walki z pandemią, który posiada swoje specjalne zdolności lub zmienia/łamie niektóre zasady podstawowe. W wersji podstawowej (bez dodatków) wszyscy gracze współpracują razem by uratować świat. W grze występuje pewna losowość, jednakże z czasem jej znaczenie spada. Polecam grę w 3-4 (5-6 z dodatkami) osoby, gdyż gra się o wiele ciekawiej. Czas gry jest naprawdę różny w zależności od tego jak dajemy sobie radę, a każda rozgrywka jest inna.

Poziom Trudności
Gra jest trudna - istnieje więcej możliwości przegrania niż wygrania. Co więcej, może być jeszcze trudniejsza i bardziej wymagająca. I tu jest właśnie cały smaczek – gra nas nie oszczędza, a dorzuca same kłody. Oczywiście jeżeli ktoś stwierdzi, że to „nie ma sensu” to zawsze można ułatwić rozgrywkę. Ja oczywiście pytam – po co? Czasem więcej satysfakcji ma się z dobrej przegranej, niż z łatwego zwycięstwa.

Modułowość
Gra jest typem modułowym – dopasowujemy sobie poziom trudności i rozstawienie według własnego uznania. I tak, możemy losować postacie, otrzymywać mniej kart na start, zacząć z innego miejsca, albo wybrać baze po rozstawieniu wirusa, dobrać liczbę kart pandemii. Pod tym względem przydają się dodatki. Zachęcam do eksperymentowania z zasadami.

Dodatki
Istnieją dwa dodatki do Pandemica: On the Brink i In the Lab. Oba bardzo wiele wnoszą do wersji podstawowej, tak naprawdę nie wyobrażam sobie grać bez nich. Oczywiście poza dodatkowymi kartami specjalnymi i postaciami dają także wiele nowych rozwiązań. W dodatku On the Brink dostajemy dodatkowo fioletowego wirusa – mutanta, który działa na innych zasadach a także Terrorystę – postać negatywną, grającą w ‘swojej’ drużynie. Co więcej zmienione karty pandemii faworyzujące jednego z wirusów, który staje się o wiele bardziej wkurzający. W dodatku In the Lab mamy dodatkową plansze laboratorium, którą możemy opcjonalnie dorzucić by zmienić zasady wynalezienia leku – polepsza to w dużym stopniu interakcje między graczami. Drugą ciekawą rzeczą jest tzw. gra drużynowa. Od teraz możemy grać w pandemica 2/2, 2/2/2 i 3/3 – przy czym nadal jedziemy na jednym wózku, jednakże ktoś musi sobie przypisać większą sławę (:P). I tu dalej możemy zmieniać rozstawienie – dodatkowe cele, losowanie postaci, liczba akcji.

ZManGames (scenariusze)
Na stronie producenta znajdziemy na chwilę obecną dwa dodatkowe scenariusze, które dodają nowe zasady/rozstawienie (Isolation, Goverment Shutdown). Bardzo fajne urozmaicenie. Osobiście polecam motyw z funduszami rządowymi.

Zasady do zmiany
!przekazywanie kart graczom – trzeba zmienić zasadę gdyż jest tak beznadziejna, że wymiana kart staje się nie możliwa – ogranicza tym samym wachlarz naszych akcji
Propozycja: wymiana ogranicza się do koloru karty i pola, oczywiście postacie z ulepszoną wymianą kart nadal sam lepsze
!terrorysta (z dodatku) – jest trochę popsuty, dlatego trzeba przerobić jego zasady tak by nie rozbijał gry
Propozycja: ma własna turę a nie po każdym z graczy, przy złapaniu traci całą jedną turę

Podsumowanie
+ klimat
+ wykonanie
+ kooperacja
+ modułowość
+ poziom trudności
+ scenariusze

- trochę tłumaczenia jest
- tzw. gracz alfa (jednak z dodatkami jego znaczenie zmniejsza się)
- instrukcje napisałbym lepiej, choć większych zastrzeżeń nie ma

Polecam!

Gra banalna, aż za bardzo. Pomimo wielu rozgrywek i wszelakich prób ich utrudnienia nie udało nam się przegrać z gra. Z tego względu gra bardzo szybko się nudzi.
Ogólnie ciekawy pomysł i mechanika, jednak czegoś istotnego tam brakuje. Być może dodatek by to zmienił jednak szkoda ryzykować w tej sprawie skoro wiele innych ciekawszych gier wciąż czeka na odkrycie.

Grę kupiliśmy wraz z żoną. Ona nie miała do czynienia z niczym poza chińczykiem, warcabami itp. przed tym, ja w dzieciństwie grywałem w różne strategie, ale miałem długą przerwę. Nie byliśmy pewni na początku czy w ogóle gry planszowe się nam nie znudzą. Piszę teraz po kilkudziesięciu partiach i 2 miesiącach od zakupu.

Gra jest świetna! :)))

W sumie - same zalety, żadnych wad!

Nigdy nie miałem do czynienia z grami kooperacyjnymi i obawiałem się problemu lidera. Dochodzę do wniosku, że występuje on tylko gdy gramy z mało inteligentnymi graczami, wtedy rzeczywiście tylko oni przeszkadzają, bo po prostu musieli by rozegrać wiele partii a i tak nigdy by nie doszli do jakiegoś konkretnego poziomu. My z żoną zaczynaliśmy równolegle, zdolności poznawcze mamy bardzo podobne, więc i gra nam szła od samego początku bardzo dobrze. Co partię poznawaliśmy wspólnie kolejne "myki" :) Graliśmy też z bardzo inteligentnymi osobami i już w drugiej rundzie to one nam zaczęły tłumaczyć zasady gry ;) Jeśli więc natkniemy się na sprawnych umysłowo kompanów, to można mieć pewność, że w 3-4 rundy stworzymy zgrany i sprawny zespół i gra będzie przebiegać wyśmienicie.

Co do samej rozgrywki - pomimo, że zasady gry są w miarę proste a gra nie jest aż tak bardzo rozbudowana, to każda rozgrywka wydaje się być zupełnie unikatowa - nam ta gra się po prostu nie chce znudzić! Wygrana partia daje dużą satysfakcję a przegrana najczęściej kolejną niekoniecznie zaplanowaną rozgrywkę. Nieraz bywało, że ustawialiśmy się o godz. 20 na jedną szybką partyjkę a o północy po przegranej partii było tylko "Krzychu, rozdawaj ponownie!", no bo przecież nie można popuścić :)

Czas gry, tak jak i sama rozgrywka, jest przeróżny - bywa, że w drugiej rundzie jest już po ptakach a bywa, że po 1.5h gry w pocie czoła z wszystkimi kartami na ręku i jednym ruchem potrzebnym do wygranej okazuje się, że właśnie przegraliśmy, bo zabrakło jednej karty na stosie!

Co do ilości graczy, to 1-4. W 2 osoby jest ciekawie, w 4 można naprawdę stosować super kombinacje i kooperacje, ale najlepsze, że nawet samemu można sobie rozegrać partyjkę grając po prostu kilkomia pionkami!

Gra rozwija myślenie przestrzenne, umiejętność planowania, strategii (wymaga stosowania najoptymalniejszego ruchu z kilku możliwych) oraz dobrze bawi podczas współpracy z innymi graczami. Warta każdej ceny! :)

Gra kooperacyjna, ale moim zdaniem bardziej dla początkujących graczy. Przy czterech osobach raczej prosta, chociaż w zależności od wylosowanych postaci może zdarzyć się i cięższa rozgrywka. Przy dwóch osobach jest stanowczo trudniej.

Moja pierwsze gra kooperacyjna, dokładnie taka jaka się spodziewałem, ambitniejsza niż chińczyk i bardziej złożona od bierek podwodnych. Takiego wyzwania szukałem. Po pierwszych 5 partiach (oczywiście wszystkie pod rząd, jakże by inaczej) nie wygraliśmy żadnej, zawsze kończył się czas. Wtedy był czas zwątpienia i przeklinania. Po jakimś czasie skumaliśmy o co chodzi i zwyczajna wersja staje się już za prosta.
Sama gra przyjemnie wykonana, lubię takie klimaty i takie odwzorowanie kolorów. Po prostu cieszy oko. Najłatwiej się gra we 2. Kolory znaczników mogłyby być bardziej wyraziste.

Gra ma tylko jednego buga: można siedzieć z tyłkiem (Badaczem i Naukowcem w Atlantydzie) i w 10 min przejść grę na hardkorze - potwierdzone z autopsji.

Tak czy inaczej super gra. Najlepszy jest moment (mam nadzieje, że tego nie zbanują):
-"Ty, trzeba szybko usuwać czarnych i żółtych bo się znowu namnażają":D

Cóż, w dobie epidemii Eboli gra w "Pandemię" nabiera dodatkowego kontekstu... To nasza pierwsza gra kooperacyjna, i odkąd dotarła praktycznie zmonopolizowała nasz czas przeznaczony na granie :) Zasady proste, możliwość skalowania stopnia trudności duża, ale i tak nigdy nie jest za łatwo. Po rozegranych chyba już ponad dwudziestu partiach zauważyliśmy jedną rzecz - o ile w trzy osoby gra jest dość zrównoważona (grając na razie z pięcioma kartami epidemii), o tyle przy czterech osobach trudność wydaje się rosnąć niewspółmiernie - rozpoczyna się wówczas grę z mniejszą ilością kart w ręce, i trudniej "uzbierać" pulę na wynalezienie szczepionki. Niemniej niezależnie od wyniku gra wywołuje efekt " to co - jeszcze partyjka ?". Dla nie przekonanych do gier kooperacyjnych - świetny początek, a dla wszystkich - bardzo wciągająca roz(g)rywka.
P.S. Dodatek oczywiście już w drodze :)

Świetna pozycja wejściowa do świata gier kooperacyjnych. Proste i przejrzyste zasady, szybka i ekscytująca rozgrywka. Nawet na najniższym poziomie trudności nie jest za łatwo. Polecam początkującym jak i zaawansowanym graczom.

Idealna gra dla początkujących jak i bardziej zaawansowanych graczy. Wystarczająco trudna i losowa, ale nigdy nie czujemy, że nie mamy wpływu na to co się dzieje. Proste, ale nie nudne mechaniki, powodują, że zrozumie je każdy, nie tylko zapaleni gracze, przez co Pandemia jest idealnym pomysłem np. na prezent, żeby wciągnąć kogoś w świat planszówek.
Wydanie Lacerty jak zawsze na poziomie, w tej edycji drewniane sześcianiki zastąpiły ładne plastikowe, poprawiono wygląd mapy oraz dodano dodatkowe role, nic do zarzucenia.
Polecam gorąco

Bardzo fajna gra :) Często zestawienie postaci jest zupełnie inne, co sprawia, że gra nie jest monotonna i za każdym razem ma się inną rolę w drużynie. Podobnie z chorobami, w jednej grze będziemy walczyć w większości na terenie Azji, a już w kolejnej możemy mieć problemy w Ameryce. Podoba mi się, jak gra staje się trudniejsza przez zwyczajne dodanie jednej karty do talii :) czasami naprawdę potrafi wkurzyć, jak już ma się wszystko pod kontrolą i nagle epidemia wyskakuje :D Jak najbardziej polecam tę grę wszystkim, którzy lubią gry kooperacyjne :)